ମହାଯାତ୍ରା

ହସ୍ତିନାପୁରର ସିଂହାସନ ଭାର ନେଲେ ନାତି ପରୀକ୍ଷିତ,

ଅବଶ ଶରୀର ଭଙ୍ଗାମନ ନେଇ ଯାତ୍ରାକଲେ ପାଣ୍ଡୁପୁତ୍ର |

ଯାତ୍ରା ନୁହେଁ ସିଏ ସ୍ୱର୍ଗଯାତ୍ରା ଥିଲା ଦ୍ରୌପଦୀ ବି ସାଥେ ଥିଲେ,

ଶେଷଯାତ୍ରା ପାଇଁ ହିମାଳୟ ଶୃଙ୍ଗ ଚଢ଼ିବାକୁ ବାହାରିଲେ |

ବିଶ୍ୱସ୍ତ କୁକୁର ବାଟ କଢ଼େଇଲା ଆଗେ ଥିଲେ ଯୁଧିଷ୍ଠିର,

ତାଙ୍କୁ ଅନୁସରି ଚାଲୁଥିଲେ ପଛେ ଅର୍ଜୁନ ମହାବୀର |

ଗଦାଧାରୀ ଭୀମ ନକୁଳ ସହିତ ସହଦେଵ ଚାଲୁଥିଲେ,

ସବୁଠୁ ପଛରେ ସୁକୁମାରୀ ରାଣୀ ଦ୍ରୌପଦୀ ରହିଥିଲେ |

ପଥଶ୍ରାନ୍ତ କ୍ଲାନ୍ତହୋଇ ଦ୍ରୌପଦୀ ପଡ଼ିଗଲେ ପର୍ବତରୁ,

ଭୀମ ଡାକଦେଇ କହିଲେ-ଅଗ୍ରଜ ରକ୍ଷାକର ବିପଦରୁ |

ଯୁଧିଷ୍ଠିର ବଡ଼ନିଷ୍ଠୁର ପଣରେ କହିଲେ-ଆଗେଇ ଚାଲ,

ମହାଯାତ୍ରା ବେଳେ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତୀକ ଦ୍ରୌପଦୀ ନଥିଲେ ଭଲ |

ଦ୍ଵିତୀୟରେ ସହଦେଵ ପଡ଼ିଗଲେ ଚମକି ପଡ଼ିଲେ ଭୀମ,

ଭବିଷ୍ୟତ ଦାତା ଚାଲିଗଲା ଦେଖ ଆମ ଭାଗ୍ୟ ହେଲା ବାମ |

ଯୁଧିଷ୍ଠିର ପୁଣି ବୁଝାଇ କହିଲେ-ଭବିଷ୍ୟତ ଲୋଡ଼ାନାହିଁ,

ନିଜବଳ ବୁଦ୍ଧି ବିବେକ ଲଗାଇ ଆଗେଇ ଚାଲରେ ଭାଇ |

କିଛିକ୍ଷଣ ପରେ ନକୁଳ ପଡ଼ିଲେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତୀକ ସିଏ,

ଯୁଧିଷ୍ଠିର ଚାହିଁ କହିଲେ- ଆମର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଦେଖିବ କିଏ ?

ଗାଣ୍ଡିବଧାରୀଙ୍କ ପାଳି ପଡ଼ିଗଲା ସିଏ ବି ପଡ଼ିଲେ ଢଳି,

ବିଜୟ ପ୍ରତୀକ ହାଋ ମାନିଗଲେ ଭୀମ ଦୁଃଖ ଗଲାବଳି |

ଯୁଧିଷ୍ଠିର ପୁଣି କହିଲେ- ବିଜୟ ଆଉ ଲୋଡ଼ାହେବ ନାହିଁ,

ଅର୍ଜୁନକୁ ଛାଡ଼ି ମୋର ସାଥେ ଆସ ନିଜ ଶକ୍ତିକୁ ଜଗାଇ |

ଶେଷରେ ପଡ଼ିଲେ ମହାବଳି ଭୀମ ଶକ୍ତିର ପ୍ରତୀକ ଭାଇ,

ଚାହିଁ ଯୁଧିଷ୍ଠିର ଭାବିଲେ ଶେଷରେ ଶକ୍ତିକୁ ଦେଲି ହରାଇ |

ଏକା ଏକା ଧର୍ମପୁତ୍ର ଯୁଧିଷ୍ଠିର ସ୍ୱର୍ଗଯାତ୍ରା କରୁଥିଲେ,

ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଶକ୍ତି ବିଜୟକୁ ଧୀରେଧୀରେ ତ୍ୟାଗକଲେ |

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ସ୍ୱର୍ଗଯାତ୍ରା ବେଳେ ଆଗ ହରାଏ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ,

ଭବିଷ୍ୟତ ଚିନ୍ତା ନଥାଏ ମନରେ ତାପରେ ଛାଡ଼େ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ |

ବିଜୟ ଲାଳସା ରହେନାହିଁ ଆଉ ଶକ୍ତିକୁ ହରାଇ ଦିଏ,

ସ୍ୱର୍ଗଯାତ୍ରୀ ଆତ୍ମା ଯୁଧିଷ୍ଠିର ପରି ଏକା ଏକା ଚାଲିଯାଏ |

ଧନ-ରତ୍ନ ସୁଖ ସଂପଦ ସଭିଙ୍କୁ କବଳିତ କରିଥାଏ,

ଭବିଷ୍ୟତ ଚିନ୍ତା ଘାରିଥାଏ ମନେ ରୂପକୁ ସଜେଇ ହୁଏ |

ବିଜୟ ପଥରେ ଜୀବନ ରଥକୁ ଆଗକୁ ଗଡ଼େଇ ଯାଏ,

ବାହୁବଳ ଶକ୍ତି ଦେଖାଇ କ୍ଷମତା କରଗତ କରିନିଏ |

ଆତ୍ମା ଧର୍ମପୁତ୍ର ଆସକ୍ତି ବିହୀନ ପରମାତ୍ମା କୋଳଚାହେଁ,

ସ୍ୱର୍ଗଯାତ୍ରା ବେଳେ କହେ-ଯାହା ଥିଲା ସେସବୁ ଆମର ନୁହେଁ |