ବେଳହୁଁ ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମର

ଜନମ ମରଣ ମଝିରେ ଜୀବନ

ଏ ଗୋଟେ ପରୀକ୍ଷା ଗାର

ସବୁ ଦେଇ ପ୍ରଭୁ ସଂସାରେ ଛାଡ଼ିଲେ

ବୁଝିବା ତାଙ୍କ ବିଚ଼ାର ।

ମାତା ଗର୍ଭେ ଥାଇ ଜୋଡ଼ ହସ୍ତ ହୋଇ

ଗୋବିନ୍ଦ ଙ୍କ ସୁମରଣା

ଭୂମିରେ ପଡ଼ିଲା ଉତ୍ତାରେ କାହିଁକି

ହେଉଛୁ ରେ ବାଟବଣା ।

ଧନ୍ ଦାରା, ସୁତ ରୂପ ବହଭବ

ସବୁ ସବୁ ପରିବର୍ତ୍ତନୀୟ

ଆସ୍ୱାସ୍ବରୂପ କୁ ଚିହ୍ନି ନେ ରେ ମନ

ଦୁନିଆ ଗୋବିନ୍ଦ ମୟ ।

ସର୍ବ ମୟ ପରା ସେ ପରମପିତା

ଗୋବିନ୍ଦ ମଧୁସୂଦନ

ବେଳ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମରି 

ଧନ୍ୟ କର ଏ ଜୀବନ ।

ବେଳ ହୁଁ ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମର ରେ ମନ

ଜୀବନ ସାର ବୁଝିବୁ

ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ ସରଳ ହୋଇବ

ଶାନ୍ତି ମନ୍ଦିରେ ବସିବୁ ।

ବେଳ ହୁଁ ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମର ରେ ମନ

କର୍ମ ଯୋଗ ସିଦ୍ଧ କର

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ହେବୁ ସମ ଭାବାପନ୍ନ

ନ ଥିବ ସମସ୍ୟା ଡର ।

ବେଳ ହୁଁ ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମର ବାଇଆ

ବିପଦେ ମିଳିବ ଧୈର୍ଯ୍ୟ

ପ୍ରାରବ୍ଧ ଭୋଗିବା ସାହସ ମିଳିବ

ଗୋବିନ୍ଦ ହେଲେ ସ୍ୱୀକାର୍ଯ୍ୟ ।

ପଞ୍ଚଭୂତ ଏଇ ଜୀବନ ର ସୃଷ୍ଟି

ପଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ଵ ସମାହାର

ଷଡ଼ ରିପୂ ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହି ତୁ

ବେଳୁ ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମର ।

ଜୀବନ ର କଥା କିଏ ବା ଜାଣିଛି

ଏଇ ଅଛି ଏଇ ନାଇଁ

ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମରି ସ୍ୱଧର୍ମ ଆଚରି

ପାରି ହୁଅ ଏଇ ନଈ ।

ବେଳ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ଗୋବିନ୍ଦ ନାମର

ମକରନ୍ଦ ପାନ କରି

ଭବ ବାଧା ସବୁ ଦୂର ହୋଇଯିବ

ଜପ ଗୋବିନ୍ଦ ଶ୍ରୀହରି ।

ଜୀବନ ଜାତକେ ଧରମ କାଳିରେ

ଲେଖି ଦେ କର୍ମର ଗାଥା

ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମରି ମାନବତା ମନ୍ତ୍ର

ଉଚ୍ଚାରି କାଟିଦେ ବ୍ୟଥା ।

ଏ ଭବ ଭୂମିରେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କଲ୍ଲୋଳେ

ନିଇତି ଗାଧଉ ଥାଆ

ଗୋବିନ୍ଦ ନାମକୁ ହୃଦେ ଲେଖି ଦେଇ

ସନ୍ତୋଷ ର ଗୀତ ଗାଆ।

ଗୋବିନ୍ଦ ନାମକୁ ହୃଦରେ ସ୍ଥାପି ତୁ

ପ୍ରେମୀଟିଏ ହୋଇ ଯାଅ

ଏ ଜଗତ ହେଉ ତୋହର କୁଟୁମ୍ବ

ପ୍ରୀତିର ସଂଗୀତ ଗାଆ ।

ବେଳ ଥାଉଁ ବାବୁ ଗୋବିନ୍ଦ ସୁମର

ଫିଟିବ ଭବ ବନ୍ଧନ

ମୋକ୍ଷ ଦ୍ଵାର ପରା ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହୋଇବ

ଭେଟିବୁ ମଧୁସୂଦନ ।

ଗୋବିନ୍ଦ ଦୀକ୍ଷା ରେ ସଂସ୍କାରିତ ହୋଇ

ମହକ ବିତରି ଯାଆ

ଯେତେ ଦିନ ମନ ଏ ଭବେ ଅଛୁରେ

ଆନନ୍ଦ ତୁ ବାଣ୍ଟୁ ଥାଆ ।

ଗୋବିନ୍ଦ ନାମରେ ଭରା ମାଦକତା

ପ୍ରେମ ମୋତି ଛଳ ଛଳ

ଗୋବିନ୍ଦ ନାମ ତ ଅମୋଘ ଅସ୍ତ୍ରଟେ

ବିପଦେ ଦିଅଇ ବଳ |

ଗୋବିନ୍ଦ ନାମ ଗଢ଼ି ହୋଇଯାଏ

ସୁନ୍ଦର ଶାନ୍ତି ନିଳୟ

ତେଣୁ ବାଇମନ ବେଳ ହୁଁ ସୁମର

ଗୋବିନ୍ଦ ଦେବେ ଆଶ୍ରୟ ।

ନିଃଶ୍ୱାସରେ ତୋର ବିଶ୍ୱାସ ଭରି ଦେ

ଗୋବିନ୍ଦ ସାଥି କରି ଦେ

ଅପୂର୍ବ ଛନ୍ଦରେ ଜୀବନ ବିତିବ

ସ୍ରଷ୍ଟା ସୃଷ୍ଟି କୁ ମୋହି ଦେ |

ଗୋବିନ୍ଦ ନାମରେ ବ୍ୟଥା କଟି ଥାଏ

ସମସ୍ୟାରେ ପଥ ଖୋଲେ

ମନ ହୋଇଯାଏ ପ୍ରେମ ବୃନ୍ଦାବନ

ଗୋବିନ୍ଦ ହୃଦେ ବସିଲେ ।

ବେଳ ହୁଁ ସୁମର ଗୋବିନ୍ଦ ମୁରାରୀ

ଜୀବନ ହେବ ସଫଳ

ଶାନ୍ତି ର କପୋତ ବାସ କରିବ ରେ

ମନ ହେବ ସୁଚୀ ଶୀଳ ।

ଆତ୍ମାରାମ ସଙ୍ଗେ ଗୋବିନ୍ଦ ମିଳନ

ଦେହ ମନ ପୂତ ହେବ

ସର୍ବ ଜନ ମନେ ଶାନ୍ତି ସ୍ଫୁରଣର

ସେତୁ ଟିଏ ବନି ଯିବ ।