ବର୍ଷା କାଳ

ରସାକୁ-ସରସା    କରାଇ ବରଷା

     ଭରସା ସଂଯୋଗ କଲା,

ପ୍ରତି ପ୍ରାଣେ ପ୍ରାଣେ  ପୁଲକ-ପ୍ରବାହ

     ପ୍ରୀତିଭରେ ଖେଳାଇଲା ।।

ଧୂସର-ବରନା   ଧରଣୀ-ଧାରଣ

     କଲା ନବ-କଳେବର,

ସବୁଜ-ଶ୍ଯାମଳ  ସୁଷମା-ସମ୍ଭାର

     ସୃଜିଲାକି ଜଳଧର ।।

ଆକାଶ-ଅଙ୍ଗନେ   ଅଭ୍ରଖଣ୍ଡ ମାନ

     ଆନନ୍ଦେ କଲେ ବିହାର,

ପ୍ରକୃତିକି ପ୍ରୀତି   ପ୍ରଣୟ-ଝଙ୍କାର

     ପ୍ରଲୁବ୍ଧେ ଭାବ ବିହ୍ବଳ ।।

ନବ-ନୀରଦର    ନିରୀମଳ ନୀର

     ନିଗିଡ଼ି ପଡ଼େ ନଭରୁ,

ଚ଼ପଳା ଚ଼ପଳ   ଛନ୍ଦ ତୋଳି ଆହା

     ଦିଶଇ କେଡ଼େ ସୂଚାରୁ।।

ନବ-ପଲ୍ଲବିତ   ପ୍ରସୂନ-ଶୋଭିତ

     ପାଦପ-ବ୍ରତତୀ ମାନ,

ଅନନ୍ୟ ମୁଦ୍ରାରେ   ଅନନ୍ତ-ପୟରେ

     ଅର୍ପନ୍ତି ଭକ୍ତି-ସୁମନ।।

ବରଷା-ବଧୂର    ନୂପୁର-ନିକ୍ବଣ

     ଶୁଭେ ଛମ୍ ଛମ୍ ଛମ୍,

ଅୟୂତ ଯୁଗର    ସପନ ଭରଇ

     ନିପୁଣା ନର୍ତ୍ତକୀ ସମ।।

ରଇତ-କଣ୍ଠରୁ    ରାଗ-ରାମକେରୀ

     ଗୀତର ଝଙ୍କାର ଶୁଭେ,

ନିର୍ମୋକ-ନିର୍ମୋକୀ ନବ ଉଲ୍ଲାସରେ

     ହୁଳହୁଳି ଦ୍ୟନ୍ତି ଦମ୍ଭେ।।