ବର୍ଷା

ଶ୍ରୀହସ୍ତେ ଶୋଭିତ ମେଦିନୀ ମାତାର

ନବ ପଲ୍ଲବିତ ତୃଣ

ଅମ୍ବରୁ ଅମ୍ବୁଜ ପତନେ ସ୍ପର୍ଶେଣ

ଆର୍ଦ୍ର ମୃତ୍ତିକା ଭୁବନ ।

କୃଷ୍ଣକାୟା ଘେନି ଘୋଟିନି ବାଦର

ତଥାପି ସ୍ଥିର ବର୍ଷଣ

କ୍ଷୀଣ କ୍ଷୀଣ ହୋଇ ବରସନ୍ତି ବୃଷ୍ଟି

ସିକ୍ତ ସବୁଜିମା ତୃଣ ।

ପଲ୍ଲବ ଅଙ୍ଗରେ ଜଳ କଣିକାଏ

ଯେଣେ ଶୀତର କାକର

ଶ୍ୟାମଳ ଉପରେ ଧବଳ ପରସ୍ତ

ଏକତ୍ରିତେ ହୁଏ ଧାର ।

ଆମ୍ର ସୁଧାଭାଣ୍ଡ ନିମ ନାରିକେଳ

ଅମୃତଭଣ୍ଡା ଅମୃତ

କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଆଦି ପାଦପ ରାଜିଏଁ

ଝୁଲନ୍ତି ଗୃହ ନିକଟ ।

ସୁଶୀତଳ ବାଆ ବହିଯାଏ ପୁଣି

ଦେହେ ଶିହରଣ ଭରି

ମନ ମୋ ମନନେ ନୃତ୍ୟ କରେ ପୁଣି

ଓଷ୍ଠୁ ହସ ଯାଏ ଝରି ।

ବିସ୍ଫାରିତ ନେତ୍ରେ ଦୃଷ୍ଟି ନିକ୍ଷେପିଣ

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଶୋଭାମୟ

ପ୍ରସାରିତ ହୃଦ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଅଇ

କରି ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା ଜୟ ।

ଘାସର ଗାଲିଚା ତରୁ ପତ୍ରରାଶି

କାଷ୍ଠ ଶାଖା କୋରଡାଦି

ସିମେଣ୍ଟ ରାସ୍ତା ଓ ମୃତ୍ତିକା ପଥ ବି

ଆଳୟ କାନ୍ଥ ଇତ୍ୟାଦି ।

ଆକାଶ ପ୍ରେମାଶ୍ରୁ ପରଶେ ହରସି

ସ୍ୱବରନ ଘନୀଭୂତ

ମଳିନ ଲେପ ଯେ ଧୌତେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ହୋଇ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟେ ଧରା ପ୍ଲାବିତ ।

କବିପ୍ରାଣ ଜାଗେ ଦୀର୍ଘତନ୍ଦ୍ରା ତେଜି

କରରୋଳ ଆସ୍ଵାଦନେ

କବି କଳେବର କଲମେ ପରଶେ

ପ୍ରକୃତି ପଦ୍ୟ ଉଦ୍ୟାନେ ।