ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ

ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ଥାଅ ଗୋ ସାଥିରେ

ତୁମେ ତ ମୋ ହ୍ରୁଦସ୍ପନ୍ଦନ

ତୁମ ବିନା ମରୁଭୂମି ସତେ ଏ ଜୀବନ

ଶୁଷ୍କ ତରୁଲତାରେ ତୁମେ ଭରିଦିଅ ପ୍ରାଣ ॥

ତୁମେ,

ଜୀବନର ଅବିଛିନ୍ନ ଅଙ୍ଗ

ଫଗୁଣଠୁଁ ମାଗି ରଙ୍ଗ

ଜୀବନରେ ଭରିଦିଅ ରଙ୍ଗ ॥

ତୁମେ,

ସାଥିଟିଏ ଶେଷ ଯାଏଁ

ଜୀବନର ଚଲାପଥେ

ଆସିଲେ ଗଲେ କେତେ କିଏ

ଉତଥାନ ପତନରେ

ଧରି ଥିଲ ହାତ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ ॥

ତୁମେ,

ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ପାପ ପୁଣ୍ୟର

ସାତ ଜନମର ସାଥି

ଆସୁ କେତେ ଝଡ ଝଞ୍ଜା ଏ ଜୀବନେ

କମି ନଯାଉ ପୀରତି ॥