ମାନବିକତାର ସୂର୍ଯ୍ୟ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ମହୀତଳ ଆଭୂମି ଭୂଗୋଳ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାନବର ବଳ

ଦେଇ ଯଥା ତାଳ ପ୍ରକୃତି ତମାଳ

ନର କରି ଜୟ କାଳ ।

ବିଧାତା ଗଢ଼ିଲେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବ ତହିଁ

ନିଜ ବିନ୍ଦୁ ପ୍ରତିବିମ୍ବେ

ଦେଲେ ବୋଧ ବୁଦ୍ଧି ଜିଜ୍ଞାସୁର ଦୃଷ୍ଟି

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ରୂପ ପିଣ୍ଡେ ।

ବିବର୍ତ୍ତନ ତାଳେ ବିବୃଦ୍ଧିର ମାଳେ

ମଣିଷ ବିଜ୍ଞାନ ବଳେ

କଳିଛି ଭୂଗୋଳ ଜିଣିଛି ମଣ୍ଡଳ

ଅତ୍ର ତତ୍ର ଗଢେ ଝାଳେ ।

ସାମାଜିକ ପ୍ରାଣୀ ସମାଜରେ ରହି

ମଣିଷପଣିଆ ଅସ୍ତ୍ରେ

ଭିନ୍ନ ସବୁଠାରୁ ମହତ କାରଣେ

ମୂଲ୍ୟବୋଧ ମନବସ୍ତ୍ରେ ।

ମାନବତା ସାକ୍ଷୀ କେତେ କଥା ଜୋଖି

ଲେଖା ଆମ ଇତିହାସ

ମାନବିକତାର ମହିମ୍ନ ମନ୍ଦିରେ

ବିକାଶର ପରକାଶ ।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ରାଜ୍ୟେ କ୍ଷୁଦ୍ର ବୃହତ ଗାତ୍ରେ

ଦେଇ ତତ୍ର ନୀତି ଲେପ

ମାନବିକତାର ଅଖଣ୍ଡ ଆଦିତ୍ୟ

ଜଳନ୍ତୁ ହୋଇ ପ୍ରଦୀପ ।