ବର୍ଷା ଗୋ ତୁମେ ବଇରୀ ସାଜିଛ

ପ୍ରିୟାର ପାଦର ନୂପୁର ଝଙ୍କାର ତୁମ ଅଧରେ ଗୀତରେ ଢାଳୁଛ 

ଶୁଖିବ କିପରି ନୟନରୁ ଅଶ୍ରୁ ବର୍ଷା ଗୋ ତୁମେ ବଇରୀ ସାଜୁଛ !

ମେଣ୍ଟେ ନାହିଁ ତୃଷା ତୁମର ଧାରାରେ କି କାରଣେ ତୁମେ ବାରି ଢାଳୁଛ ?

ନିଦାଘ ପୀଡ଼ିତ ଦେହ ଭିଜେ କିନ୍ତୁ ବର୍ଷା ଗୋ ତୁମେ ହୃଦୟ ଜାଳୁଛ !

ପଥହରା କରି ବିରହରେ ଭରି ବିପଥକୁ ମୋତେ କିଆଁ ଠେଲୁଛ?

ଭୁଲିବାକୁ ଚାହେଁ କିନ୍ତୁ ସ୍ମୃତି ଆଣି ବର୍ଷା ଗୋ ତୁମେ ପସରା ମେଲୁଛ I 

ଅବେଳାରେ କେବେ ଅଦିନରେ କେବେ ଅତିଥି ଭଳି ଜୀବନେ ଆସୁଛ 

ଦୁଇ ଘଡି ରହି ପ୍ରୀତି ସାଥି ହୋଇ ବର୍ଷା ଗୋ ତୁମେ ପାଶୋରି ଯାଉଛ !  

ତୁମର ମହକେ ତୁମର କୁହୁକେ ପ୍ରଣୟ ଇଚ୍ଛା ଦେଇଣ ଝରୁଛ 

ପ୍ରେମରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଲୋଡୁ ଥାଏ ମନ କିନ୍ତୁ ବର୍ଷା ଗୋ ଅପୂର୍ଣ୍ଣତା ଭରୁଛ !

ଅନେକ ପ୍ରକାର ସ୍ଵାଦ ଜୀବନରେ ବିଷର ସ୍ଵାଦ କିନ୍ତୁ ଚଖାଉଛ 

ପ୍ରେମରେ 'ଜୀବନ' ଖୋଜୁଛି ମୁଁ କିନ୍ତୁ ବର୍ଷା ଗୋ 'ମୃତ୍ୟୁ' ମୋତେ ଦେଖାଉଛ !