ବରଷା ଆସିଲେ

ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵେ ଚକ୍ରାୟିତ କଳା ବଉଦଙ୍କ ମେଳ

ଚିଲିକା ବକ୍ଷରେ ଯଥା ହଂସରାଳି ଖେଳ 

ମୃଦୁ ବାୟୁ ସଙ୍ଗେ ମେଘ ଆସୁଥିଲେ ଭାସି

ଅଚଳ ସେ ଦିନକର, କ୍ଷଣେ ଗଲା ଗ୍ରାସି ।

ଠାବେ ଠାବେ ଛାଇ ହେଲା ବନ ଉପବନ

ଢଳଢଳ ବାରିଣିରେ ସୁନ୍ଦର ସୁମନ

ଶିଖେ ଉଦ୍ ଭ୍ରାନ୍ତ ହେଲେ ମୟୁର ମୟୂରୀ 

ନୃତ୍ୟ ଆରମ୍ଭିଲେ ତହୁଁ ପୁଚ୍ଛକୁ ପ୍ରସାରି ।

ଅନ୍ଧାର ଘୋଟିଲା ଆସି ଗହନ କାନନେ

ବିଜୁଳି ଚମକ ଦେଲା ସୁଉଚ୍ଚ ଗଗନେ 

ଘଡ଼ଘଡ଼ି ଶବଦରେ ଅବନୀ କମ୍ପିଲା 

ମତ୍ତ ପ୍ରାୟେ ଲମ୍ଫ ଦେଇ ମଣ୍ଡୁକ ରଡିଲା ।

ତୋଷ ହୋଇ ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ଜଳକୁ ତେଜିଲେ

ଶିହରି ଯେ ଆନନ୍ଦରେ ପାଦପ ଝୁମିଲେ 

ବର୍ଷା ଭିଜା ଭୂଇଁର ସେ ଅପୂର୍ବ ମହକ

ବରଷାକୁ ଚାହିଁରହି ଥାଏ ଯେ ଚାତକ । 

ନିର୍ଝରିଣୀ ଝର ସଙ୍ଗେ ଶୀତଳ ମୁକୁତା

କୌତୁହଳେ ସଂଗ୍ରହିଲେ ମିଶି ସୁତସୁତା

ଟୋପା ଟୋପା ଜଳବିନ୍ଦୁ ଫୋଟକା ରଚଇ

କ୍ଷଣେ ଦୃଶ୍ୟ କ୍ଷଣେ ପୁଣି ଅଦୃଶ୍ୟ ହୁଅଇ ।