କେତେ ଦୂରେ ସ୍ଵାଧୀନତା

ସ୍ଵାଧୀନ ବୋଲିଣ      ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟୁଛ

       ଦେଖାଉଛ ବାହାପଣ

ବାଳୁତରୁ ନାରୀ      ଶୋଷିତ ହୁଅନ୍ତି

       ହୋଇ ଆଜି ପରାଧୀନ ।

ଯେଉଁ ବୟସରେ      ବିଦ୍ୟାଳୟ ଯାଇ

        ପାଠ ସେ ପଢ଼ିବା କଥା

ସେହି ବୟସରେ       ଅରଜନ ପାଇଁ

        ପାଆନ୍ତି ଅନେକ ବ୍ୟଥା ।

ମନର ଆଶାକୁ       ମନ ମଧ୍ୟେ ଚାପି

       ନୟନୁ ଲୋତକ ଝରେ

ଜନମ କାଳରୁ       କାହିଁ ଏ କଷଣ 

       ବିଧାତାଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ।

ସଂସାରେ ନାରୀର     ଯେତକ ମହତ

       ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ ପରା 

 କରି କ୍ରୀଡ଼ନକ       ଦେଉଛ କଷଣ

       ମିଛରେ ବାଜୁଛି ନାରା । 

ନାରୀ ପୁଣି ଜାୟା      ଜନନୀ ଭଗିନୀ

        ତାଙ୍କୁ ଦିଅ ଉଚ୍ଚାସନ 

ନାରୀର ଆସନ      ସର୍ବତ୍ର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ 

       ନକର ତାହାଙ୍କୁ ହୀନ । 

କନ୍ୟା ଭଳି ଏକ      ଅମୂଲ ରତ୍ନକୁ

      ଏତେ କାହିଁ ହତାଦର

ତାହାର ମୂଲକୁ      ସଭିଏଁ ଜାଣୁଛ

      କାହିଁ ଭୃଣହତ୍ୟା କର ।

ପ୍ରାକ୍ତନ ଭାରତେ     ଶୋଷୁଥିଲେ ଦିନେ 

      ଫିରଙ୍ଗୀ,ମୋଗଲ,ପାର୍ସୀ

ଆଜି ନିଜଲୋକ     ଅଳୀକ ସ୍ୱାର୍ଥରେ

       ଦିଅନ୍ତି ଅକାଳେ ଫାଶି ।

ସ୍ଵାଧୀନ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ    ଆମେ ପରାଧୀନ

      ଶୁଣ ମୋ ଚିତ୍କାର ଭାଇ

ଆମରି ସମ୍ମାନ     ରଖିଲେ ସଭିଏଁ

      ସ୍ଵାଧୀନ କହିବ ଯାଇ ।

# ଫ୍ରି-ଇଣ୍ଡିଆ