ବର୍ଷ ଶେଷର କବିତା

ସରି ଆସିଲାଣି ବାଇଶି ମସିହା

ତେଇଶି ଆସିବ ପୁଣି,

ଆୟୂଷ ସରୁଛି ସମୟ ସାଥୀରେ

ହେଉନାହିଁ ପରା ଜାଣି ।

ଆସ ହେ ବନ୍ଧୁ ! ବସିବା ଟିକିଏ

କଥା ଦୁଇପଦ ହେବା,

କମିଯିବ ଦୁଃଖ ଵାଣ୍ଟିଦେଲେ ପରା 

ଦୁଃଖ ସୁଖ ବାଣ୍ଟିନେବା ।

କାହିଁପାଇଁ ଏତେ ମାନ ଅଭିମାନ ?

ଜୀବନ ଯାଉଛି ସରି,

ଥରେ ଛୁଟି ଗଲେ ପିଣ୍ଡରୁ ପରାଣ

ଆସିବନି ଆଉ ଫେରି ।

ବନ୍ଧୁ ହେ ! ତୁମେ ସତେ କି ଵୁଝନା ?

ଦରଦୀ ମନର କଥା,

କହି ହୁଏ ନାହିଁ କାହା ଆଗେ ସିନା

ମିଳୁଥାଏ ଖାଲି ବ୍ୟଥା ।

ହୁଏତ ନଥିବି କାଲି ତୁମସହ

ଯାଇଥିବି ଆଗୁଁ ଫେରି,

ତୁମ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ନଥିବ ମୋ ସହ

ତାକୁ ହେଉଥିବି ଝୁରି।

ଫୁଲ ଫୁଟି ବାସ ଚହଟାଉଥିବ

ପକ୍ଷୀ ଗାଉଥିବ ଗୀତ,

ସବୁ ଚାଲିଥିବ ପୂର୍ବପରି କିନ୍ତୁ

ମୁଁ ତ ନଥିବି ରେ ମିତ ! ।

ଏ ଧରାରେ ସିନା ନଥିବି ବନ୍ଧୁ !

ତୁମ ଆଖପାଖେ ଥିବି,

ନଦୀତଟେ ଅବା ପାହାଡ଼ ପାଖରେ

ଜୋଛନାରେ ଭିଜୁଥିବି ।

ଅବା ବସିଥିବି ପ୍ରଭୂଙ୍କ ଦୁଆରେ

ନୟନରେ ନୀର ଭରି,

ଦୂରୁ ଦେଖୁଥିବି ପତିତପାବନ

କରୁଣାସିନ୍ଧୁ ମୁରାରି ।

ମନମାରି ଏକା ବସିଥିବି ଅବା

ଚା' କପଟିଏ ଧରି,

ଥରେ ଡାକିଲେ - ମୁଁ ପବନରେ ତୁମ

ପାଖକୁ ଆସିବି ଫେରି - ତୁମ ସ୍ବର ଅନୁସରି ।