ବୋଉ !

ବୋଉ ଲୋ ! ସଂସାର ବନ୍ଧନ ଛିଡାଇ

ନୂଆ ରାଇଜକୁ ଗଲୁ ଚାଲି ।

ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି କୁଆଁତାରା ଗହଣରେ

ହଜି ଯାଇ ମୋତେ ଗଲୁ ଭୁଲି ।

କେମିତି ଭୁଲିବି ସେଇ ପିଲା ଖେଳ

ପଣତ କାନିରେ ବିତିଥିଲା ।

ତୁ ଚାଲିଗଲୁ, ସବୁ ଖେଳ କଥା

ସ୍ମୃତି ହୋଇ ଖାଲି ରହିଗଲା ।

ନାଲି ଓଢଣୀରେ କୁଳ ବହୁ ସାଜି

ଅଗଣାରେ ପାଦ ଥାପିଥିଲୁ ।

ସେଇ ଅଗଣାକୁ ପର କରିଦେଇ

ମଶାଣିକୁ ନିଜେ ଚାଲିଗଲୁ ।

ଆସିବା ବେଳକୁ ହସର ଜୁଆର

ଆମ ଅଗଣାରେ ଖେଳିଥିଲା ।

ଗଲାବେଳେ ଖାଲି ଲୁହର ସାଗର

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ଧୂଳି ଧୋଇ ଦେଲା ।

କେଉଁ ରୂପେ ତୋ'ର ଗୁଣ ମୁଁ ଗାଇବି

ସବୁଥିରେ ଥିଲୁ ଗୁଣବତୀ ।

ତୋ'ରି ଶରଧାରେ ତୋ'ରି ପରଶରେ

ହସୁଥିଲା ନିତି ସଞ୍ଜବତୀ ।

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ସୁମଧୁର କଣ୍ଠେ

କୋଇଲି ତୋ' ଗୀତି ଗାଉଥିଲା ।

ମଶାଣି ଯିବାରୁ କୋଇଲି ବୈକୁଣ୍ଠ

ହାତ ଠାରି ତୋତେ ସ୍ୱାଗତିଲା ।

ବାପାଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପ୍ରତିମା ତୁ'

ମୋ'ପାଇଁ ଥିଲୁ ତୁ ସରସ୍ୱତୀ ।

ଗାଁ ସାରା ତୋତେ ଝୁରି ହେଉଛନ୍ତି

କାହିଁ ଗଲେ ଆମ ବସୁମତୀ ।

ସେନେହ, ଶରଧା,ମମତା,କରୁଣା

ନ ଥିଲା ତୋ'ଠାରେ କିଛି ଉଣା।

ଅଜା,ଆଈ, ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବଙ୍କ ପାଇଁ

ବୁଦ୍ଧିରେ ଥିଲୁ ତୁ ବିଚକ୍ଷଣା ।

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ଆଜି ଝୁରି ହେଉଅଛି

ତୋ' ହାତର ଛେରା ମହକକୁ ।

ପୋଖରୀ ତୁଠ ବି ବାହୁନି ହେଉଛି

ତୋ' ପାଦ ପାଉଁଜି ସୁର ଟିକୁ ।

ନାଇଁ ଲୋ ମୋ' ବୋଉ, ଆପଣା ପଣିଆ

ସବୁ ଲାଗେ ଖାଲି ପର ପର ।

କାହାକୁ କହିବି ମୋ'ମନର କଥା

ଗାଁ ଲାଗେ ମୋତେ ଛାରଖାର।