ବୟସ ର ଆୟୁଷ

ବୟସ ଆୟୁଷ ହଜି ହଜି ଯାଏ

ଦିନୁ ଦିନୁ ହୁଏ ମ୍ଳାନ

ଜୀବନ ଯୌବନ ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରେ

କରିଛନ୍ତି ଅବସ୍ଥାନ ।

ଦୀପଟିଏ ହୋଇ ଜଳେ ଏ ଜୀବନ

ଲୋଡ଼ା ତାର ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ

ଅଳୀକ ସଂସାରେ ମାୟାର ବନ୍ଧନେ

ହାହୁତାଶ ଜୀବନ ।

ସମୟ ର ଏହି କଷଟି ପଥରେ

ଯାଏ ସିଏ ପେଷି ହୋଇ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରାଣ ସତ୍ତା ଭରି ନୀରବତା

ଯାଏ ସେ ନିଶ୍ଚଳେ ଶୋଇ ।

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟର ଫଲଗୁ ଧାରାରେ

ଜୀବନର ରଙ୍ଗ ମାଖି

ସମୟ ବଦଳେ ଜୀବନ ବଦଳେ

ହୋଇ ଯାଏ ନୀରୀମାଖି ।

କିଏସେ କହିବ କାଲି କଥା ଆଜି

ସନ୍ଧି ଏଇ ସମୟର

ଲିଭାଇ ପାରିବ ଅନ୍ତର ତଳର

ଲେଲିହାନ ଶିଖା ଧାର ।

ସମୟ ହାତରେ ବୟସର ବୋଝ

ସରିବ କେବେ ଆୟୂଷ

ଚାଲୁ ଚାଲୁ କେବେ ସରିଯିବ ବାଟ

ନରହୁ କା' ଅବଶୋଷ l