ବନ୍ଦନୀୟା..

କେତେ ବାଣୀ ଅଛି କେତେ ବୋଲି ଅଛି,

ମା'ବୋଲି ପରି ବୋଲି ନାହିଁ ।

କେତେ ଭାଷା ଅଛି ଉପଭାଷା ଅଛି,

ମାତୃଭାଷା ପରି ଭାଷା ନାହିଁ ।

ଯିଏ ନ ଶୁଣି ଵି ବ୍ୟଥା ଜାଣି ପାରେ,

ଯିଏ ନ କହିଲେ ଵି କଥା ବୁଝି ପାରେ ।

ତା ବୋଲି,ବାଣୀରେ କୁହୁକ ଯେ ଅଛି,

ନିମିଷକେ ସିଏ ମୋହି ନିଏ ।

ସେ ମାଆ,ତା'ଦୁନିଆଁ କେହି ନୁହେଁ,

ସେ ସାହା,ତା'କିମିଆଁ ଆନ ନୁହେଁ ।

ହୁଣ୍ଡୀ,ଜାଡ଼ି ଅବା କୁଜି,କେମ୍ପି ହେଉ,

ସେ ସଦା ବନ୍ଦନୀୟା, ମାଆ ସିଏ ।

ମାଆ ଚିର ନମସ୍ୟା,ମାତା ସିଏ,

ସେ ସାହା,ଜନନୀ,ଧାତ୍ରୀ ସିଏ..!

କେତେ ଭାବ ଅଛି,ପରାଭବ ଯେ ଅଛି,

ସେ ଅଭାବକୁ ଭାବ ନାହିଁ କିଏ ।

କେତେ ମୋହ ଅଛି,କେତେ ଲୋଭ ଅଛି,

ମମତାର ମୋହ ପରି ନାହିଁ କିଏ ।

ଯା'ଭାବରେ ଯେତେ ଶରଧା ଯେ ଅଛି,

ତା'ହୃଦୟେ ମମତା ସରି କିଏ..?

ଯିଏ ରୁସି ଥିଲେ କୋଳେ ଲୋଟି ନିଏ,

ଯିଏ ରାଗି ଥିଲେ ହୃଦେ ତୋଳି ନିଏ ।

ଭାଙ୍ଗି ଥିଲେ ସିଏ ଗଢି ଦେଇ ପାରେ,

ଅମୃତର ଧାରା ସଦା ବୋହି ଦିଏ ।

ତା'ସ୍ନେହ,ଶରଧା ଅତୁଲ୍ୟ, ଅମୁଲ୍ୟ,

ସେ ମାଆ,ମମତାମୟୀ ସିଏ ।

ସେ ମାଆ,ଜୀବନ ଦାୟିନୀ ଯିଏ,

ସେ ସାହା,ସୃଷ୍ଟି କାରିଣୀ ସିଏ..!

କେତେ ଯତ୍ନ ଅଛି, କେତେ ରତ୍ନ ଅଛି,

ତା'ଯତ୍ନ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ସିଏ ।

କେତେ ସ୍ନେହ ଅଛି କେତେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଅଛି

ତା'ଶ୍ରଦ୍ଧା ତୁଳନା ଅତୁଲ୍ୟ ଯିଏ ।

ଅଯାଚିତ ଭାବେ ଯାଚି ଦେଇ ପାରେ,

ଅକୁଣ୍ଠ ଚିତ୍ତରେ ମନ ମୋହି ପାରେ ।

ସଦା ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ ମନ୍ଦାକିନୀ ବାରି,

ନିର୍ଝରିଣୀ ପରି ମମତା ଝରୁ ଥାଏ ।

ସେ ମାଆ, କରୁଣା ମୟୀ ସିଏ,

ସେ ମାଆ, ଆନନ୍ଦ ଦାୟିନୀ ଯିଏ ।

ମାଆ ଡାକରେ ତା'ହୃଦୟ କମ୍ପନ,

ତା'ଆୟୁଷକୁ ବାଣ୍ଟି ଦେଇ ପାରେ ।

ସେ ମାଆ, ତା'ପରି କେହି ନୁହେଁ,

ସେ ସାହା,ଏ ଦୁନିଆଁ ସରି ନୁହେଁ ।

ଚିର ବନ୍ଦନୀୟା,ସର୍ବତୋ ନମସ୍ୟା,

ସେ ଆମ ମାଆ, ଆଉ କେହି ନୁହେଁ..!