ବିଶ୍ଵାତ୍ମ ବୋଧ

ବିଶ୍ଵ ଭିତରେ ଦେଖି ନିଜକୁ

ନିଜ ଭିତରେ ଦେଖି ସଭିଙ୍କୁ

ଚେତନା କରି ବଡ଼

ନିଜ ମୁଣ୍ଡରେ ଅନ୍ୟ ଦୁଃଖକୁ

ମୁଣ୍ଡାଇ ନେଲେ ଅନ୍ୟ କଷ୍ଟକୁ ।

ଫୁଟିବ ସ୍ନେହ କଢ

ପଶୁପକ୍ଷୀଙ୍କୁ ନ ମଣି ହୀନ

ଆଦରେ କର ତାଙ୍କ ସମ୍ମାନ

ହୃଦୟେ ଦୟା ବହି ।

ଆମ ପାଇଁ ତ ତାଙ୍କ ଜୀବନ

ଆମ ସୁଖରେ ତାଙ୍କରି ଧ୍ୟାନ

ଆମ ହିତରେ ରହି ।

କୁଆ କୁକୁର , ଶାଗୁଣା ଚିଲ

ଆବର୍ଜନାକୁ କରନ୍ତି ସଫା

ଯେ ଯାହା ଧର୍ମେ ରହି

ଗୋମାତା ନିଜେ ଅମୃତ ଦେଇ

ଅନାଥ ବଞ୍ଚେ ତା କ୍ଷୀର ପିଇ

ତା ସମ ନୁହେଁ କେହି ।

ଶୁଆ ଶାରୀ ଯେ ପକ୍ଷୀ ଆବର

ଶ୍ରୁତି ମଧୁର ତାଙ୍କରି ସ୍ବର

ମନ ନିଅନ୍ତି ମୋହି

ବଳଦ ନିତ୍ୟେ କରଇ ହଳ

ହାତୀ ଘୋଡା ଯେ ମାନନ୍ତି ବୋଲ

କଷଣ ଯେତେ ସହି ।

ସମୁଦ୍ରେ ସେତୁ ବାନ୍ଧିଲେ ରାମ

ସାଙ୍ଗରେ ଘେନି ବାନର ସେନା

ହେଲେ ହନୁ ଏ ସାହା

ଗରଳ ପିଇ ଶିବ ଶଙ୍କର

ସର୍ପକୁ ନିଜ ଗଳେ ବାନ୍ଧିଲେ

ନ ପାଇ ସେତ ରାହା ।

ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥ ପାଇଁ ନ ବାନ୍ଧି ଶୃଙ୍ଖଳେ

ବାନ୍ଧି ରଖ ତାକୁ ନିଜ ସ୍ନେହ ବଳେ

ନିଷ୍ଠୁର ପଣ ତେଜି

ସଦ୍ ଭାବନା ଭରି ଅନ୍ତରେ

ସ୍ନେହ ବରଷ ହେ ଅନ୍ୟକୁ

ମନ ଧର୍ମକୁ ହେଜି ।