ବିରହ ଗୀତି

ରାତି ଆଜି ସାଜି ଅଛି ମୋ ପାଇଁ ଅରାତି

ଅଦମ୍ୟ ଦାନବ ବେଶେ ଜଗାଉଛି ଭୀତି ।

ମଣ୍ଡଳାକାରେ ବସିଣ ପଞ୍ଚେନ୍ଦ୍ରିୟ ଚିିନ୍ତା

ବୀତି ହୋତ୍ର କୁଣ୍ଡେ ଯେହ୍ନେ ସାଜେ ଏଠି ଚିିତା ।

ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ରହିବ କି ନା ମୋର ପ୍ରେମ ଦାନ

ଯେଉଁ ପ୍ରୀତି କାଢି ନେଇ କଲେ ମୋତେ ଶୁନ୍ୟ ।

ମନ୍ତ୍ର ପୁତ ପ୍ରେମ ଘୃୃୃତେ ବାଢ଼ି ଥିଲି ପୂଜା

କାହିଁ ପାଇଁ କେଉଁ ଦୋଷେ ଲଭିିିଲି ମୁଁ ମଜା ।

କୁଣ୍ଠା ବୋଧ କରିନି ମୁଁ ଦେବାରେ ସେନେହ

କାହିଁକି ଭାବନା ଧର୍ଷି ଚାହିଁଲେନି ମୁହଁ ।

କିବା ଅଳକା ପୁରୀରେ ପଡ଼ି ଗଲା ପାଦ

ସେଥିପାଇଁ ଭାଗ୍ୟେ ମୋର ଘୋଟେ ପରମାଦ ।

ପ୍ରତାରଣା କରି ମୋତେ କାଢି ନେଲେ ସାହା 

ଅବର୍ତ୍ତକ ମନ ପ୍ରାଣ ଦିଶେ ନାହିଁ ରାହା ।

ଭରଷା ବିିଶ୍ଵାସ ଆଜି ପାଣିର ଫୋଟକା

ଭଙ୍ଗା ମନେ ଜିଇବାକୁ ହେବ ଏକା ଏକା ।

ଜୀବନଟା କରି ଦେଲ ଏତେ ନାରଖାର

ବଞ୍ଚିବା ମରିବା ଲାଗେ ସମାନ ପ୍ରକାର ।

ତୁମେ ସିିିନା ଭୂଲି ଗଲ ଭାବିିଣ ଅଲୋଡା 

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଦେବିନି କେବେ ତୁମ ମନେ ପୀଡ଼ା ।

କିଛି କ୍ଷଣ ପାଶେ ରହି ଦେଲ ଯେଉଁ ଖୁସି

ସେତିକି ଅବଲମ୍ବନ ମୋ ପାଇଁ ସରସୀ ।

ଚିର ଦିନ ତୁୁମ ପଥ ଚାହିଁ ରହି ଥିବି

ଏ ହୃଦୟ କାହା ପାଶେ କେବେ ନଅର୍ପିିିବି ।