ବିଜ୍ଞାନୀ ମଣିଷ

ବିଜ୍ଞାନୀ ଉଦ୍ଭିଦ ମାଟିକୁ ଜାବୋଡି

ମୂଳକୁ ରଖଇ ଦୃଢ଼

ଆହରେ ପାଦପ ସରସ ସୁଗୁଣ

ପରିବେଶ କରେ ଶୁଦ୍ଧ ।

ଦୂଷିତ କଳ୍ମଷ କରି ଗ୍ରାସନ୍ୟାସ

ବିକଶଇ ସବୁଜିମା

ପତ୍ର ଫଳ ପୁଷ୍ପେ ପ୍ରକଟଇ ଶୋଭା

ପ୍ରଦାନେ ଶୀତଳ ଛାୟା ।

ମହାନ ତପସ୍ୱୀ ଦେବ ମହୀରୁହ

ପ୍ରାଣର ପ୍ରମୁଖ ଉତ୍ସ

ସୃଷ୍ଟିର ମଙ୍ଗଳ କଲ୍ୟାଣ କାରଣେ

ନୀରବେ ସାଧନା ରତ ।

ଭ୍ରମଇ ମଣିଷ ପ୍ରହେଳିକା ପଛେ

ହଳାହଳ କରେ ପାନ

ବୋଲାଏ ନିଜକୁ ଅତି ଆଧୁନିକ

ବିଚକ୍ଷଣ ତାର ଜ୍ଞାନ ।

ପଦ୍ମ ଯାଏ ଘୂଞ୍ଚି ମାୟା ମରୀଚିକା

ମିଳେ ନାହିଁ ସୁଖଶାନ୍ତି

ଖୋଜଇ କସ୍ତୁରୀ ବିଜ୍ଞାନୀ ମଣିଷ

ମୃଗସମ ବାହ୍ୟେ ଭ୍ରମି ।

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ନ୍ୟାୟ ବିଶୁଦ୍ଧ ବିଜ୍ଞାନ

ମୂଳ ଶୂଚି ଅର୍ନ୍ତଦୃଷ୍ଟି

ଅଧ୍ୟାତ୍ମ ସତ୍କର୍ମେ ସାର୍ଥକ ଜୀବନ

ସନ୍ତୋଷେ ଈଶ୍ୱର ପ୍ରାପ୍ତି ।