Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

Prabhati Mahapatra

Tragedy Inspirational Others

3  

Prabhati Mahapatra

Tragedy Inspirational Others

ବିଧୁର ବୈଧବ୍ୟ କୋହ

ବିଧୁର ବୈଧବ୍ୟ କୋହ

2 mins
231



ବିଧାତାଙ୍କୁ ଦ୍ଵାହି ଦେଇ ମନୁଷ୍ୟ ତାର

ସ୍ପୃହା ପୁରଣ କରି ଚାଲି ଥାଏ ।

ଦୁଇଟି ନିରୀହ ଆଖିର ପରିଭାଷା 

ପଢ଼ିବା କ୍ଷମତା କ'ଣ କାହାର ଅଛି ।

ପତିହୀନା ରମଣୀ ପର କଟା ଚଢ଼େଇ, 

କେମିତି ନିରୁପାୟ ହୋଇ ବଞ୍ଚେ

କେବଳ ସେ ହିଁ ଜାଣେ :

ଯାହା ହେଉ ....

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ମଥାରେ ଝଟକୁ ଥିଲେ

ସହଜରେ କାହାର ସାହାସ ହୁଏନା

ଅରଣା ଜୀବ ପରି ଦୁଆରକୁ ଉଠିବାକୁ ।

ଅଙ୍ଗରକ୍ଷୀ ଯଦି ଦୁର୍ବଳ ହୁଏ, ଛଳନାର ହାତ 

ଲମ୍ବି ଆସେ ....

ଏହା ତ ବିଧବା ହେବାର ପରିସ୍ଥିତି ଠାରୁ

ଭୟଙ୍କର ହୁଏ । ଏଠାରେ କେହି ଦେଖନ୍ତିନି

ପୁଆତି କି ଶୁନ୍ୟ ଗର୍ଭା , ଯେମିତି କାହିଁ କେତେ

କାଳରୁ ସାହୁକାର କରଜ ଅସୁଲ କରିବାକୁ

ହାତ ବଢାଇଛି । ନିର୍ଲଜ ମୁହଁରୁ ପରିହାସ ସୁଅ

ପରିଶ୍ଲେଷକୁ ହାତ ବଢୁଛି ।

ବିଧବା ହେଲେ ତ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ,

ମନ କାମନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା ଯାଏ, ଯେମିତି କି

ଗୁଡ ହାଣ୍ଡି ଶେଷ ହେବା ଯାଏ ପିମ୍ପୁଡ଼ି ସୁଅ ।

ପାହାଁନ୍ତିଆ ଧୂମାଳିଆ ବେଳ , ସାଙ୍ଗକୁ ଅନ୍ଧାର

କଣା ବ୍ୟାଧି । ସେ କି ବୁଝିବ ବାଟ ଅବାଟ କ'ଣ ।

ସେ ବେଳେ ଶୁଭ୍ର ଆସ୍ତରଣ ଶିତୁଆ ଦେହକୁ

ତାପ ଇନ୍ଧନ ସଂଯୋଗେ । 

ବିଧବା ସଧବାର ବିଚାର କୋଉଁଠୁ ଆସୁଛି ।

ସ୍ବାମୀ ବିନା ଜଳି ଜଳି କେମିତି ଜୀବନ ବଞ୍ଚେ

ଘନ ନିଭୃତ କୋଣ ତାର ସାକ୍ଷୀ ଥାଏ ।

ମନ ହୃଦୟରେ ବାସରାତି ଆନ୍ଦୋଳିତ 

କରୁ ଥାଏ । ସମାଜରେ

ଅନେକ ଭୂଲି ଯାଆନ୍ତି , ସଂପର୍କ 

ପରିଚୟ .....

ଦିନେ, ପୁତ୍ର ବଧୂ ରୂପେ ବରଣ କରି ଘରକୁ

ଆଣି ଥିଲି କି ସେ ମୋର ମା ସମାନ ଭାଉଜ

ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ପରି ନିତି ସ୍ନେହ ପରଷି ଦେଉ ଥିଲା ।

କିଛି ତ ମନରେ ନଥାଏ ।

ନଜରଟା କେବଳ ଅବଗୁଣ୍ଠନ ତଳକୁ ଯାଏ ।

ଆଖି କୋଣରୁ ଯେ ଲୁହ ଗୁଡାକ ଡବଡବ ହୋଇ

ଡେଇଁ ପଡୁଛନ୍ତି ସେଥି ପ୍ରତି କାହାର 

ଭୃକ୍ଷେପ ନାହିଁ ।

ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଯେମିତି ବିଧବା ବେଶଟା

ପୋଷ୍ଟ ବକ୍ସ ପରି ।

ମନ ତାଙ୍କର ଖୋଜୁ ଥାଏ ,ପ୍ରେମ ପତ୍ରର

ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତା କି ?  

ଚିର ଦିନ ପାଇଁ ସାଥୀ ହେବାର କଥା ଦେଇ

ଯିଏ ଆଣି ଥିଲେ ସିଏ ଗଲା ପରେ,

ଜଳ ବିନା ମୀନ ପରି ଜୀବନ 

ଏଠି ତ ଖାଳୋଇ ଧରି ବସି ଥାନ୍ତି ।

ନିସ୍ତେଜ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖେଳେଇବାକୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି ।

ସତେ ଯେମିତି ସେ ବିଧବା ନୁହେଁ 

ଗୋଟେ ଅଭିସମ୍ପାତର କ୍ଷେତ୍ର । 

ଓହରି ଗଲେ ବଦନାମ

ଜିତିଲେ ଶତୃର ଦାଉ ଦପ୍ତରୀ

ହାରି ଗଲେ ଖିନ୍ ଖରାପ ।

ଦେହ ସାରା ନେସି ହୋଇ ଯାଏ 

ଉପହାସର ଉପହାର ।

ବିଧବା ନାରୀର ଇଛା ଅନିଛା କ'ଣ ,

ଇଛା ଉପରେ ବୈଧବ୍ୟ ଛାୟା ,

ସେ ଖୋଳପାରୁ ବାହାରିବା କ'ଣ

ଏତେ ସହଜ ହେବ ?

ପଦାକୁ ଗୋଡ଼ କାଢିଲେ ଲୋକଙ୍କ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ

ମନୋଭାବ ହୃଦୟକୁ ଦଳି ଚକଟି ଦିଏ ।

ଧର୍ମ କର୍ମରେ ଅମଙ୍ଗଳକାରୀ ବୋଲି

ବ୍ୟଥିତ କରି ପକାନ୍ତି ।

ବିସମ୍ବାଦୀ ମାନଙ୍କର ତ ଅଭାବ ନାହିଁ ।

ବିଷୟା ସୁଖକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇ ଯିଏ ସ୍ଥାଣୁ

ହୋଇ ବଞ୍ଚି ଥାଏ ,ତାର ମୂଲ୍ୟ କିଏ ଦେବ ?

ନାଲି ସିନ୍ଦୂର ଆଉ ଶଂଖା ନାଇ ଠାକୁରଙ୍କ

ପାଦ ତଳେ ମଥା ଠେକେଇ ଥିଲା ।

ମୋତେ ଅହିଅ ସୁଲକ୍ଷଣୀ କର ।

ଜୀବନର କଷଟି ପଥରରେ ଲେଖି ଚାଲି 

ଥାଏ " ହେ ରାମ ତୁମେ ତ ସବୁ କିଛି କରି 

ପାର , କୃଷ୍ଣା ଅହଲ୍ୟା ପରି ନାରୀ ତୁମ କୃପା

ରେଣୁ ପାଇ ଜଗତରେ ଆପଣା ଇଜ୍ଜତ ରଖି

ପାରିଲେ , ତାହାଲେ ମୋ ବେଳକୁ କାହିଁକି

ନୀରବ ରହିଛି ପ୍ରଭୁ ? ତୁମକୁ କିଏ ବାଧ୍ୟା

ଦେଉଛି ଭକ୍ତଙ୍କ ରକ୍ଷା କରିବାରେ ।

ତୁମର ବେନି ଭୁଜ ଅଧା ଗଢା ହୋଇ ପାରେ 

ଶକ୍ତି ହୀନ ତ ନୁହେଁ ?

ତୁମର ଚରଣ କମଳ ଅଦୃଶ୍ୟ ପରି

ହୃଦୟର ଗତି ତ ନୁହେଁ ?

ତୁମେ ତ ମୋର ଆଶା ଭରସାର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ

ରହିଛ, ତେଣୁ ମୋର ମନ ପ୍ରାଣ ତୁମକୁ

ସମର୍ପିତ କରି ବିଦାୟ ନେଲି ।

ମୁଁ ଯେ ଅସହାୟ ଦୁର୍ବଳା ମୋତେ ମାରିବା

ରଖିବା ତୁମ ହାତରେ ଅଛି ।

ଏତିକି ମିନତି ,ମୋର ଶେଷ ନିଶ୍ବାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ଇଜ୍ଜତର ସହିତ ବଞ୍ଚି ଥାଏ "।

ମୋ ଦେହର ଧଳା କି ରଙ୍ଗିନ୍ ପରିଧାନ

ସଧବା ବିଧବାର ଉପକଣ୍ଠ ନୁହେଁ ,

ସ୍ବାମୀଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ଭଲ ପାଇବା ଉପଲବ୍ଧ

ନହେଲେ ,ତାହା ପାଲଟି ଯାଏ

" ବିଧୁର ବୈଧବ୍ୟ କୋହ" .....।


Rate this content
Log in