ବିଚ୍ଛେଦ

କାହାପାଇଁ ଦିନ ରାତି ଏକାକାର ଆଖିରେ ନପଡେ କଷା

କାହା ବିଚ୍ଛେଦ ରେ ବିଦିର୍ଣ୍ଣ ହୃଦୟ ମୁଖୁ ନସ୍ଫୁରଇ ଭାଷା ।

କାହା ବିହୁନେ ୟେ ମନର ସରାଗ ମଉଳି ଯାଇଛି ଆଜି

କାହର ବିଚ୍ଛେଦେ ଲାଗୁଛି ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ କି ଗଲା ହଜି ।

ଦରଦି ବୁଝଇ ଦରଦି ମନରେ ଜଳୁଥାଏ କେତେ ନିଆଁ

ଏକା ଏକା ବସି ନିରୋଳା ବେଳାରେ ଏତେ ଲୁହଝରେ କିଆଁ ।

ନିଶ୍ଚଳ ଶରୀର ନିସ୍ତେଜ ମାନସ ଦରଦର ଦିଶେ ଆଖି

କାହା ବିହୁନେ ୟେ ଜୀବନ ନିଥର କାହାପାଇଁ ନିରିମାଖି ।

ଆଖି ଥାଉ ଥାଉ ଅନ୍ଧ ସମ ଲାଗେ ଦିବସ ଦିଶେ ଅନ୍ଧାର

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ ମିଶାଇ ଦେଇଛି ସତେକି କିଏ ଜହର ।

ଅଦିନେ ଅକାଳେ କାହିଁ ଲୁଚିଗଲା ତା ବିହୁନେ ଏ ଜୀବନ

ଅସ୍ଥିର ଅଧିର ନିଥର ଶରୀର ପ୍ରାଣ ଥାଇ ନାହିଁ ପ୍ରାଣ ।

ତା ବିଚ୍ଛେଦରେ ୟେ ଜୀବନ ନିସ୍ତେଜ ମାନେ ନାହିଁ ବଞ୍ଚିବାଟା

ଦୁଃଖ ଯାତନା ରେ ସଢ଼ି ବଞ୍ଚିବା କି କପୋଳେ ଲିହିଛି ଧାତା ।