ଭକ୍ତର ପରୀକ୍ଷା

ଆଷାଢ଼ ଶ୍ରାବଣ ମୋ ବେନି ନୟନ

ତୁହି କି ପାରୁନୁ ଦେଖି

କେଉଁ ପରୀକ୍ଷା ମା ବାକି ରହି ଗଲା

ବସିଛୁ ମଉନ ମୁଖୀ ।

ସଂସାର ବୋଲି ମୁଁ ଯାହାକୁ ଭାବିଲି

ସେତ ମିଛ ଖେଳ ଘର

ଦୁଃଖ ବେଳେ ସାହା ଭରସା ହୋଇଲି

କାହିଁକି ଭାବିଲେ ପର ।

ଚଲା ପଥେ ମୋର କଣ୍ଟା ବିଛାଇଲେ

ନିର୍ଭୟେ ଗଲି ମୁଁ ଚାଲି

ହୃଦୟେ ସ୍ମରିଲି ତୋର ଗୁଣ ନାମ

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଗଲି ଭୂଲି ।

ଉପାର୍ଜନ କଲି ଝାଳ ନାଳ ହୋଇ

ଭରଣ ପୋଷଣ ପାଇଁ

ଛଳ ପ୍ରତାରଣା ବୁଝାଇ ଦେଲା ଲୋ

କେହି ତ କାହାର ନୋହି ।

ଚାଳ ଘର ଖଣ୍ଡେ ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବାକୁ

ଦେଇ ଥିଲୁ କୃପା କରି

ପରୀକ୍ଷା ନେବାକୁ ଉଡ଼ାଇ ତୁ ନେଲୁ

ଝଡ ପ୍ରଭଞ୍ଜନ ପରି ।

ଖାଇବା ଅନ୍ନରେ ଧୂଳି ପଡ଼ିଲା ଲୋ

କାହାର ଦୟାରୁ କୁହ

ଲୋତକ ସାଗରେ ଭାସୁଛି ମା ଲୋ

ହୃଦୟେ ଭରା ମୋ କୋହ ।

ଯେତେ କଷ୍ଟ ଦେଲେ ହୁଏ ଆନନ୍ଦିତ

କାହିଁକି ମୋ ପୋଡା ମନ

ଯେତେ ଥର ମୁହିଁ ପରୀକ୍ଷା ଦିଏ ଲୋ

ହୁଏ ମୋ ପୁନରଜନ୍ମ ।

ଧରମ ଦାଣ୍ଡରେ ଚାଲୁଛି ମୋ ଲୋ

ଶୁନ୍ୟ ମୋର ବେନି ହାତ

ରଖିଲେ ରଖିବୁ ମାରିଲେ ମାରିବୁ

ମୁହିଁ ତୋ ଅଧମ ସୁତ ।

ଆସିଛି ପାର୍ବଣ ହେଉ ଆଗମନ

ପ୍ରାଣେ ଭରି କୃପା ଦୟା

ତୁହି ମୋର ଛାୟା ତୁହି ମୋର କାୟା

ଆଗୋ ଉମା ମହାମାୟା ।