ଭିଡରେ ହଜି ଯାଉଥିବା ମଣିଷ

ମୁଁ ଉଦାସ ହେବାର ବେଳାରେ-

ଜହ୍ନଟିଏ ସଂକୀ ମାରୁଥାଏ ଶାରଦୀୟ ଆକାଶରେ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାପୁଡା ଦୀତ ନିଜୁଟାଇ ହସୁଥାଏ

ବେଥଲେହେମରୁ ଭାସି ଆସେ ଜନ୍ମ ସଂତ୍ରଣାର ଅନ୍ତହୀନ ଅର୍କେଷ୍ଟ୍ର

ମୁଁ ଉଦାସ ହେବାର ବେଳାରେ -

ମିଳନର ମହାନଦୀ ପାଲଟି ଯାଏ ରତିରଂଜିତ ଜେରୁଜେଲମ୍

ଅଗଣିତ ଭୋକିଲା ଆମ ମସ୍‌ଗୁଲ ହୋଇଯାନ୍ତି

“ମାଟିରୁ ରୁଟି ଓ ଅତିରୁ ଇତି” ର ଲ୍ୟବା ସଫଇରେ ।

ମୁଁ ଉଦାସ ହେବାର ବେଳାରେ-

ନିରୁବେଳିତ ପ୍ରଶୀତିର ଲହରୀରେ

ନିଷାପ ହସର ଆହୁଲା ନେଇ

ନିଷ୍କାମ ଯୋଗର ତରଣୀରେ ଧରାବତରଣ କରନ୍ତି

ନଚିକେତା, ଧୁବ ଓ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ମାନେ ।

ମୁଁ ଉଦାସ ହେବାର ବେଳାରେ -

ବୁଦ୍ଧ ଓ ଗୀଧୀକ କର୍ମଭୂମିରେ

ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ଓ ଶୂନ୍ୟତାର ସହାବସ୍ଥାନରେ

ସାଧାରଣ ସଭ୍ୟ ମଣିଷ ଜଣେ ହଜିଯାଏ।

ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ, ଅନୈତିକ ଦିଗ୍‌ଦର୍ଶନର ମହାଙ୍କୁ ଭରେ ।