ଭଦ୍ରମୁଖା ପିନ୍ଧି ବୁଲୁଛୁ ସଂସାରେ

ଏହା ତ ଧୃବ ସତ୍ୟ ମରଣ ହେଲେ ତୁଟିଯିବ 

ମୋହ କାୟା ଛାଡି ଯିବ ଜୀବ

ଜଣେ ମଣିଷ କରିବ ଆପଣା ଥିଲେରେ ମନ

ରେ ସତ୍ୟ, ଭକ୍ତି, ପ୍ରେମ ର ଭାବ ।

ତୋର ଖୁସିର ବର୍ଣ୍ଣମାଳା ଦିନେ ହଜି ତ ଯିବ, 

ଗର୍ବ ଅହଂକାର କାହା ପାଇଁ

କାହିଁକି? କଳ ବଳ କଉଶଳ ଶିଖି ଅଛୁ ତୁହି 

ଏ ଅଳୀକ ଭୌତିକ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇଁ ।

ତୁ ତ ମାଆର ଜଠର ମଧ୍ୟରୁ ଆସିଛୁ, ଭୁଲି,

ଝିଅ ବୋହୁଙ୍କର ଇଜତ ଲୁଟିଲୁ

କାହିଁକି? ଡାକ୍ତର ହୋଇ ମିଛରେ ଗର୍ଭର 

ସୁସ୍ଥତା ପାଇଁ ଗର୍ଭପାତ କରାଇଲୁ ।

ଆରେ ଚଣ୍ଡାଳ, ସମାଜରେ ଆତଂକ କରି 

ସଜାଉଛୁ କେତେ ହତାଶା ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା 

ଜାଣି କି ପାରୁନୁ ତୋ ଯୋଗୁ ଏ ମାନବ 

ଧର୍ମ ପରା ଲଭିଛି ବିପରୀତ ଦିଶା ।