ଭଅଁର ର ପ୍ରେମ

ଭଅଁର ସାଜିମୁଁ ଗାଉଥିଲି ଗୀତ

  ମଧୁପ ଟାଣିନେଲା ସେ ମହୂ

ଭାବୁଥିଲି ମୁହିଁ ପ୍ରେମର ସଂଗୀତେ

   ପ୍ରେମିକାକୁ ଖୁସି ମିଳୁଥାଉ l

ମଧୁପ ଆସିଲା ପାଖରେ ବସିଲା

   ଫୁସୁ ଫୁସୁ କିଛି କହୁଥିଲା

ମଧୁ ନେଇ ତା ଠୁ ନିଜର କରିକି

  ଫୁଲ କୁ ପ୍ରେମିକା ସେ ସାଜିଲା l

ଭାଗ୍ୟ କୁ ନିନ୍ଦିଯେ ଭଅଁର ପ୍ରେମିକ

  ଏକାକୀଆ ପ୍ରେମରେ ଭିଜିଲା

ଯେଉଁ ଫୁଲ ପାଖେ ଯାଉଥିଲା ସିଏ

   ସେଇଠି ମଧୁପକୁ ପାଇଲା l

ଜାଣିନେଲା ସେଠୁ ପ୍ରେମର ଭାଷାରେ

   ମିଠା ଗୀତ ନୁହେଁ ଦରକାର

ପାଶେ ବସି ଯଦି ଦୁଃଖ ସୁଖ ହୁଅ

   ତାଙ୍କୁ କରନ୍ତି ସଭେ ନିଜର l

ପ୍ରେମ ମନେ ନୁହଁ ଖାଲି ହସୁଥିବା

   ଦୁଃଖ ବୁଝିବା ବି ତାର ଧର୍ମ l

ନିଜର ଭାବି ଯେ କରିଚାଲେ ସଦା

  ଭୁଲି ନିଜ ଆବଶ୍ୟକ କର୍ମ l

ହାରିଲାନି ସିଏ ଗାଇ ସେ ଚାଲିଲା

  ନ ଭାବି ନିଜକୁ ସେ ଦୁଃଖୀ

ହସି ହସାଉଛି ତାହାରି ଗୀତରେ

  କରିଣ ସଭିଙ୍କୁ ସେ ସୁଖୀ l