BHABANAKSHI

ମନ ଯମୁନାରେ    ସପନ ଜୁଆର

    ଚହଲାଏ ଧୀର ପାଣି,

ମନର ମନ୍ଦିରେ   ଆଂକେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

    ସପନେ ବହେ ଉଜାଣି ॥

ଭାବ ନିଶୀ କୁଂଜେ ପରିଂକ ରାଇଜେ

    ଉଡି ପୁଷ୍ପକ ବିମାନେ,

ନୀରଦ ଫାଟକେ   ଲୁଚି ଦେଖୁଥିଲା

    ବିରହ ପ୍ରୀତି ସପନେ ॥

ନୀଳ ନୀଳିମାର  ଶ୍ୱେତ ଗଂଗା କୂଳେ

    ମିଳନେ ରୂପସୀ ବାଳା,

ଅକୁହା ବଦନେ   ଭାଷା ଗୁଂଜରଣେ

     ମନକୁ କରି ଚଂଚଳା ॥

ରୂପସୀ ବାଳାର   ଅସ୍ପଷ୍ଟ ବାଣୀରେ

     ହଜାଇ ମୋହନ ବେଣୁ,

ସୁର ଜଗତରେ    ଖୋଜି ବୁଲୁଥିଲା

     ପାଉଁଜିର ରୁଣୁଝୁଣୁ ॥

ପଥର ପାବଛେ    ପାଦ ଆଂକୁଥିଲା

     ଭାବକୁ କରି ଲେଖନୀ,

ତରଂଗ ମାଳାରୁ   ବାଛି ତୋଳୁଥିଲା

    ବିରହ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ॥

ମନ ଅତଡାରେ   ଧୋଇ ଯାଉଥିଲା

     ଭୂବନ ମୋହିନୀ ରୂପ,

ପୁନେଇ ଜହ୍ନର    ସଫା ଆଲୁଅରେ

     ଦିଶୁଥିଲା ଅପରୂପ ॥

ମାଧୁରୀ ବେଳାରେ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ମେଳାରେ

     ମାଧୁରିକୁ ଶଯ୍ୟା କରି ,

ମନର ମରୁରେ    ଖୋଜି ବୁଲୁଥିଲା

     ପୀରତିର ଫୁଲ ଝରି ॥