ଭାରି ମନେ ପଡୁଅଛ

ଚାଲିଗଲ ତୁମେ   ଛାଡିଦେଇ ହାତ

    ସାଥୀ ମୋର ନୀରବତା

ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ    ମନୁ ତୁମ କଥା

    ଜୀବନଟା ଲାଗେ ବୃଥା ।

ବସିଲେ ଉଠିଲେ    ଦିଶଇ ସବୁଠି

      ଜଳଜଳ ତୁମ ରୂପ

ଲାଗଇ ଅସାର    ଏଇ ସ°ସାରଟା

     ମିଛମାୟା ଅନ୍ଧକୂପ ।

ରୁଚେନି ପାଟିକୁ    ପାନୀୟ ଆହାର

      ଆଖିକୁ ଆସେନି ନିଦ

ଛାଇ ହୋଇଯାଏ    ଦିନରେ ଅନ୍ଧାର

     ଗତିଶୂନ୍ୟ ହୁଏ ପାଦ ।

ସାଥୀ ତୁମ ବିନା    ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜର୍ଜର

      ବିରହ ବିଧୂର ପ୍ରାଣ

କପୋତଟି ପରି   ବାହୁନେ ଏକାକୀ

     ଭାବି ଭାବି ହୁଏ କ୍ଷୀଣ ।

ଆକାଶେ ବତାଶେ   ସରଗେ ମରତେ

      ଯେଉଁଠାରେ ରହୁଅଛ

ଶୁଣିବ ନିଶ୍ଚୟ      କହୁଅଛି ସତ

      ଭାରି ମନେ ପଡୁଅଛ ।