ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ୍ ଦିନର ପ୍ରେମ କବିତା

ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ୍ ରେ ନୂଆ ଦିଶୁଥିଲା

ମୋର ସୁନେଲି ପ୍ରିୟା

ଘାଗରା ପିନ୍ଧା ଶରୀରରେ

କୋମଳ ଓଠ ରେ ନାଲି ଲିପଷ୍ଟିକ୍ ରେ 

ଦିଶୁଥିଲା ଖାଲି ରସରେ ରସାଲୀ ।

ଚିକ୍କଣ ଗାଲକୁ ଦଗଦଗ ଚେହେରା

ଅଣ୍ଟା ହଲାଇ ଚାଲିବା ତୁମ ଅପସରୀ ଢ଼ଙ୍ଗ

ଆଖିରେ ମାରୁଥିଲ କେତେ ତୀର

ମୋତେ କିଣିନେଲା ସେ ରୂପସୀ ।

ସେ ଦିନ ଏ ଭଅଁର ହେଲା ପାଗଳ 

ତା'କୁ ପାଇବା ପାଇଁ

ସମୁଦ୍ର ଯଦି ଲଘିଂବାକୁ ହେବ

ସେମିତି ମନ ମୋର ବାନ୍ଧିଲା ।

ପ୍ରିୟା ମୋର ସଖୀ କୋଳେ କେତେ ହସୁଥିଲା

ଲୁଚିଛପି ଦେଖୁଥିଲି ଝରକା ପାଖରେ

ଗୋଲାପ ଫୁଲ ଧରି ଅଭିନନ୍ଦନ

କରୁଥିଲି ଏକା ଏକା

ପୁଣି ତୁମର ପାଖକୁ ଯାଇ ଫେରି ଆସୁଥିଲି

ଚିଠି ଟିଏ ଛୋଟ ପିଲା ଟି ହାତରେ ପଠାଇଥିଲି

ଏ ଚିଠି ପଢ଼ି ପ୍ରିୟା ମୋର ଭାରି ରାଗିଲା

ଗାଳି ଦେଇ ମନ ମୋର ଆଘାତ କରିଲା ।

ନିରାଶରେ ବସିଥିଲି କୁଞ୍ଜବନେ

ସେତେବେଳେ ରାଧିକା ହସରେ

I love you କହି

ମୋର ହୃଦୟ ଜିଣିଲା।

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ପ୍ରେମ ଗାଥାରେ ଜୀବନ ବିତିଲା

ଶୁଆ- ଶାରୀ ର ମିଳନ ହେଲା

ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ୍ କୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି

ଏ ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନ ଆମର ଅମର ହେଲା।