ଭାଗ୍ୟବାଦୀ

ସୁଖ ସବୁ ଖୋଜୁଛି ବୋଲି ସିନା

ଦୁଃଖ ସବୁ ଏତେ କଷ୍ଟ ଦିଏ

ମୋ ନିଜର ଦୂରବସ୍ଥା ଦେଖି ଦେଖି

ଜାଣେନି କେଉଁଥିପାଇଁ

ପ୍ରାଣ ମୋର ଜଳି ଜଳି ଯାଏ I

ବଡ ବିଚିତ୍ର ଏ ସୃଷ୍ଟି

ବିଚିତ୍ର ଏ ସୃଷ୍ଟିର କରତା

ଅନ୍ଧାର ପରେ ଆଲୁଅ ଖଞ୍ଜିଛି ବିଧାତା

କାହିଁକି ସେ ନିର୍ଦ୍ଦୟ ମୋ ପାଇଁ

ଦିନର ଆଲୁଅ କଣ ମୋ ପାଇଁ କି ନାହିଁ

ଅନ୍ଧାରରେ ଜନ୍ମ ହେଲି

ଅନ୍ଧାରରେ ଯିବି ଲୀନ ହୋଇ I

ସମସ୍ତେ ନର୍ଦ୍ଦୟ ମୋ ପାଇଁ 

ବିଧାତା ବି ନିର୍ଦ୍ଦୟ ହୋଇଛି

ଲୁହ ସବୁ ପିଇ ପିଇ ବଞ୍ଚିବାକୁ

ସତେ ଅବା ଭାଗ୍ୟେ ଲେଖାଅଛି I

ସବୁ ସୁଖ ସରିଗଲା ପରେ

ସବୁ ଆଶା ମରିଗଲା ପରେ

କ'ଣ ଆଉ ମୋ ପାଇଁକି ଅଛି

ହତାଶ ମଣିଷଟେ ମୁଁ

ନିତି ନିତି ନିଜ ଲୁହ ନିଜେ ପିଇ ପିଇ

ଭାଗ୍ୟ ଆଉ ଭଗବାନ

ନାଆଁ ଏବେ ତୁଣ୍ଡରେ ଧରିଛି I