ଭାବର ନୃତ୍ୟ

ରଙ୍ଗେ ନାରଙ୍ଗୀ ରଂଗଣୀ ରଙ୍ଗା

ମନ ଉନ୍ମାଦନା ନୟନ ଭଙ୍ଗା ।

ହୋଲି ପର୍ବେ ଉଲ୍ଲାସିତ ପୃଥିବୀ 

ରାଧେ ରାଧେ ହୁଏ କୃଷ୍ଣ ପଲ୍ଲବୀ ।

ରଙ୍ଗ ପିଚିକାରୀ ନୃତ୍ୟ ର ଆଭା

ନୀଳକାନ୍ତି ପୁଣି ଦିବ୍ୟର ଶୋଭା ।

ସୁନ୍ଦରୀ ସୁଶୀଳା ଗୋପୀ ପ୍ରବର

ମନ୍ତ୍ର ମୁଗ୍ଧେ ନାଚେ ନାହିଁ ଖବର ।

ପାଗେଳିନି ଗୋପୀ କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମରେ

ନାହିଁ ଚିନ୍ତା ମନ ହୃଦ ବକ୍ଷ ରେ ।

ଚକ୍ରି ଘେର ପାଦ ପଦ ପଙ୍କଜ

କେଶ ଗୁଚ୍ଛ ପବନରେ ଉଲ୍ଲାସ ।

ହସ୍ତ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବ ମୁଖୀ ଗୋପାଳ ବାଡ଼ି

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ମଧ୍ୟେ ଗୋପୀ ଘଗୁଡି ।

ପାଉଁଜି ଘୁଙ୍ଗୁର ନୃତ୍ୟ ବିହ୍ଵଳେ

ଖସି ଯାଇ ପଡେ କେଉଁ ଗ୍ୱହରେ।

କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମେ ଭିଜି ଗୋପୀ ଲଳିତା 

ନାହିଁ ସ୍ଵତ୍ତ୍ୱା ତା'ର ସେ ନୃତ୍ୟ ବିହ୍ଵଳିତା ।

ରାଧା ଆଖି ଡୋଳେ କୃଷ୍ଣ ର ଛବି

ଅପଲକ ହୁଏ ମୂହୁର୍ତ୍ତେ ରବି ।

ପୁଷ୍ପ ଇଚ୍ଛା ସେ ଖସିବ ଭୂମି

ଗୋପୀ ରାଧା କୃଷ୍ଣ ପଦ ପଙ୍କଜ ଚୁମି ।

ଧନ୍ୟ କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମ ଧନ୍ୟ ସେ ଗୋପୀ 

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ରାଧା ରାଣୀ ସେ ତପୀ ।

ମନ ମୋର ସଦା ପବିତ୍ର ରହୁ

ତୁମ ପାଦ ତଳେ ଜୀବନ ଯାଉ ।