ମଣିମା ଶୁଣିବା ହେଉ

ଆହେ ନୀଳଶଇଳ

    ଥରେ ମାତ୍ର କୃପା କର

ଏ ଅଧମ ପାପୀନିକୁ

    ଅଧେ ଦିଅ ତୁମ ଜ୍ଵର । 

ଆହେ ଦାନବୀର

   ଏ ପାପୀନି ତୁମ ଭକ୍ତ ନୁହେଁ

ତଥାପି ଦୟା କର ହେ ଠାକୁରେ

   ଦାନକର ଦାନକର । 

ଭକ୍ତି କରେ ନାହିଁ ତୁମକୁ ଈଶ୍ୱର

    ମାନେ ନାହିଁ ତୁମ ନାମ 

ଏତିକି ଜାଣିଛି ତୁମେ ମୋର ପୁଅ

    ମୁଁ ତୁମ ମାତୃକା ସମ । 

ତୁମକୁ ସିନା ମୁଁ ଗରଭେ ରଖିନି

     ହେଲେ ହୃଦୟେ ରଖିଛି ପ୍ରଭୁ

ଅଳି ମୁଁ ସହିନି ହେଲେ ତୁମରି କଥାକୁ

      ଦିନ କାଟେ ଭାବୁ ଭାବୁ । 

      

ହେ କାଳିଆ ଦାନବୀର ,

     ମତେ ଥରେ ମାତ୍ର କୃପା କର ,

ତୁମ ଜ୍ଵର ତକ ମତେ ଦେଇଦିଅ 

     ରଖିବି ତାକୁ ମୋ ଶରୀର । 

ଜଗତ ଯାକର କଷ୍ଟ କୁ ସହୁଛ

       ବୁଝୁଛ ସବୁରି ଦୁଃଖ 

ଆଜି କିମ୍ପା ପ୍ରଭୁ ମତେ ଦେବନାହିଁ 

       ତୁମ ଜ୍ଵରରୁ ଅଧା ଭାଗ । 

ଦିଅ ଦିଅ ପ୍ରଭୁ ତୁମରି ଜ୍ବରକୁ

      ଆଉ ଡେରି କର ନାହିଁ ଜମା

ଡେରି ଡେରି କଲେ ଜ୍ଵର ବଢ଼ୁଥିବ 

     ଏଇ କଷ୍ଟରେ ନାହିଁ ଟି କମା । 

ଆହାଃ ମୋ ପୁଅର ଜ୍ୱର ବଢ଼ୁଥିବ 

     କଳା ଶ୍ରୀମୁଖ ଝାଉଁଳି ଯାଇ 

ହଳଦୀ ମୁହିଁ ମୋ ଜ୍ଵରେ ଲୋଟୁ ଥିବ 

     ତାତିରେ ଫୁଟି ପଡିବଣି ଖଇ ।

ଗୋରା ମୋର କଇଥା ଦିଶୁଥିବ 

      ହଳ ପାରିବନି ଟେକି 

ବିଲ କାମ ସବୁ ପଡିରହିଥିବ 

     ମୁଇଁ ଖାଲି ଚାହିଁ ରହିଛି ବା ବୋକି । 

ହେ ଜଗତ ଈଶ୍ୱର ଦିଅ ଆହେ ପେଲି

      ବାକି ଆଉ ଯେତେ ଜ୍ଵର 

ବୋଳି ହେବି ତାକୁ ଚନ୍ଦନ ସମ 

       ତିନି ଠାକୁର ନୁହେଁ ମୋ ପର ।

ତୁମେ ପରା ମୋର ନୟନ ପିତୁଳା 

      ମୋ ଶୂନ୍ୟତାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ନାମ

ତୁମେ ସବୁ ଯଦି କଷ୍ଟରେ ରହିବ 

     ମୁଁ ବଂଚିପାରିବିନି ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଧାମ । 

ଭାବୁଛ କି ପୁଅ ତୁମ ମାଆଟି ଅକ୍ଷମ

        ସହି ପାରିବନି ଜ୍ଵର 

ଜଗତ ଈଶ୍ୱର ଜ୍ଵର କି ସହିବ 

       ସାଧାରଣ ମାଆ କୋଳ ।

ହେ ଚକାଆଖି ଥରେ ଦେଖିଯାଅ 

     ତୁମ ଶକ୍ତିମୟୀ ମାଆ ଟିକୁ

ତୁମକୁ ସାହାସେ ହୃଦୟେ ବାନ୍ଧିଛି 

     ମନ ମୋର ବିକୁ ବିକୁ । 

ଭକ୍ତିରେ ମୋର ମାଆ ବସିଅଛି

     କିଛି ହେବ ନାହିଁ ମୋର 

ଦିଅ ଦିଅ ଆହେ ତୁମ ଜ୍ଵର ସବୁ 

     ଆଉ ବେଳେ ହେଳା ନକର । 

ତୁମ କଷ୍ଟ ପ୍ରଭୁ ଦେଖି ମୁଁ ପାରୁନି 

     ଆଖି ମୋର ଯାଏ ଫୁଟି 

ମନ ମୋର ପ୍ରଭୁ କାନ୍ଦୁଛି ମଣିମା 

    ହୃଦୟ ମୋ ଯାଏ ଫାଟି । 

ଆହେ ନୀଳାଚଳ ନୀଳ ରାଜାବୀର

     କଳା କଇଁ ତୁମ ରୂପ 

ହଳଦୀ କଇଁ ଆଉ ଧଳା କଇଁ ମୋର 

     ଶୁଣେଇବି ବସି ଗପ । 

କୁହୁକ ଦେଶର ଆଈ ମାଆ କାହାଣୀ 

      ରାଜଜେମା ବୁଢ଼ୀ କଥା 

ସବୁ ଶୁଣେଇବି ଦେହ ଭଲ ହେଲେ 

     ଏବେ ଶୁଣ ଆହେ ମୋର ବ୍ୟଥା । 

ଜାଣେ ପ୍ରଭୁ ତୁମେ ମୋ କଥା କି ଶୁଣିବ

        ମୁଁ ନୁହେଁ ତୁମରି ଭକ୍ତ

କେଉଁ ଭକ୍ତ ଆହେ ପଢି ପକାଅ ରେ 

       ଚିନ୍ତାରେ ପାଣି ହୁଏ ମୋର ରକ୍ତ । 

ତିନି ଠାକୁରଙ୍କୁ କୁହ ଆହେ କିଏ 

     ମୋ ବିନତି ଶୁଣିବା ପାଇଁ 

ମାଆ ମୋର ଅଛି,ମୋର କିଛି ହେବ ନାହିଁ

      ମୋ ପାଇଁ ଚିନ୍ତା ନାହିଁ ,ଚିନ୍ତା ନାହିଁ ।