ବେସୁରା ରାଗିଣୀ

ଆଙ୍କିଛି କେତେ ମୁଁ ଚାରୁ ଚିତ୍ରକଳା

ମାନିନାହିଁ ଖରା ଶୀତ

ତୁମପାଇଁ ସଖୀ ବେସୁରା ରାଗରେ

ଗାଇଛି କେତେ ମୁଁ ଗୀତ I

ଅଳସୀ ନଈର ସ୍ୱଚ୍ଛ ଜଳଧାରେ

ଆଙ୍କିଛି ତୁମର ଛବି

ମନେ ମନେ କେତେ ସପନ ଦେଖିଛି

ତୁମ କଥା ଭାବି ଭାବି I

ତୁମରି କଣ୍ଠର ସୁଲଳିତ ସ୍ୱରେ

ହଜିଛି ମୁଁ ବେଳେ ବେଳେ

ବୃନ୍ତଚ୍ୟୁତ ହୋଇ କେତେ ପ୍ରୀତିଫୁଲ

ଲୋଟି ଯାଇଛନ୍ତି ତଳେ I

ଆଖିରେ ଲଗାଇ ପ୍ରେମର ଅଞ୍ଜନ

ତୁମକୁ ଯେବେ ମୁଁ ଦେଖେ

ଆକାଶ ପୃଥିବୀ ଏକାକାର ହୁଏ

ହସଖେଳେ ତୁମ ମୁଖେ I