ବାତ୍ୟା

କିଛି କ୍ଷଣେ ରଚି ତାଣ୍ଡବର ଲୀଳା

ଚାଲିଗଲା ବାତ୍ୟା ୟାଶ୍

ଛାପ ଛାଡିଦେଲା ଓଡିଶା ବକ୍ଷରେ

କରିଦେଇ ସୁଖ ନାଶ ।

କେତେ ଯେ ଟଳିଛି ଦ୍ରୁମ ମହାଦ୍ରୁମ

ଭାଙ୍ଗିଅଛି ଘରଦ୍ୱାର

କି ବିଭତ୍ସ ଦୃଶ୍ୟ ଘଟାଇଛି ୟାଶ୍

ଆକଳନ କରି ପାର ।

ବାତ୍ୟାର ପ୍ରକୋପ ବରଷା ଆଣିଛି

ବନ୍ୟାକୁ ସ୍ୱାଗତ କରି

ପାଣିଘେର ମଧ୍ୟେ ଯୁଝୁଛି ମଣିଷ

ବଞ୍ଚିବାର ମୋହ ଭରି ।

କେତେ ଯେ ନୀରିହ ଆଖିରେ ଲୋତକ

ପେଟରେ ଭୋକର ଜ୍ୱାଳା

ଅସହାୟ ମାତା ପିତା ହୃଦେ ବ୍ୟଥା

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିଚିତ୍ର ଲୀଳା ।

ରକତ ଖଟାଇ ଗଢିଥିବା ବାସ

ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବା ପରେ

ଖୋଲା ଆକାଶର ତଳେ କେ ଖୋଜୁଛି

ଆଶ୍ରାଟିଏ ଜୀବନରେ ।

ଜୀବନ ସାହାରା ଜୀବିକା କାହାର

ପଡ଼ିଅଛି ବିପଦରେ

ମାଟି ସାଥେ ମାଟି ହୋଇଛି ଫସଲ

ବାଧା ସାଜି ସପନରେ ।

ସମୟ ଅଟକି ଯିବ ନାହିଁ କେବେ

ଗତିଶୀଳ ଅବିରତ

ଦୁଃଖ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନରେ ଅଟକି ନାହିଁ ତ

ଜୀବନର ଚଲାପଥ ।

ଏମିତି ଅନେକ ବାତ୍ୟା ଫେରିଲାଣି

ଆସିଯିବ ଭବିଷ୍ୟରେ

ଛାଡିଦେଇଯିବ ଦୁଃସମୟ ସ୍ମୃତି

ଆମ ମନ ହୃଦୟରେ ।

ଭାଙ୍ଗିଥିବା ଅଣ୍ଟା ସଳଖି ଚାଲିବା

ଦେଖିବା ସୁନେଲି ସ୍ୱପ୍ନ

ରହିଯିବ ବକ୍ଷେ କାଳ କାଳ ପାଇଁ

ବାତ୍ୟା ୟାଶ୍ ପଦଚିହ୍ନ ।

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଅସରନ୍ତି ବାହୁରେ ଶକତି

ଜୀବନେ କରିବା ଠୁଳ

ବାତ୍ୟା ପରି କେତେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ନିଶ୍ଚେ

ହେବ ଦିନେ ଯେ ଦୁର୍ବଳ ।