ବାପାଙ୍କ ପାଦ

ମନେପଡେ ଆଜି

"ପାଦ " ବାପାଙ୍କର

ଚକା ଚକା ନଖ

କେଡେ ଲାଗେ ସୁନ୍ଦର ।

ବାପାଙ୍କ ପାଦ

ମୁଁ ପାଇଁ ତୀର୍ଥ ସମାନ

କି ଗୟା, କି ବୃନ୍ଦାବନ

ସେହି ଚରଣେ ମୋ ସ୍ୱର୍ଗଦ୍ୱାର ।

ଖରାଦିନ ପାଦ

କି ଧୂଳି ଧୂସର

ସେଥିପ୍ରତି ତାଙ୍କର

କଦାପି ନ ଥାଏ ନଜର ।

ମୋଟା ମୋଟା ପାଦ

ସତେ କି ସୁନ୍ଦର

ସେ ପାଦେ ନଖ ଗୁଡିକ

ଦିଶଇ ଧୋବ ଫର ଫର ।

ଅଳତା ବେରତ

ଧଳା ଚିକମିକ

କି ଚିକ୍କଣ ସତେ

ନାହିଁ ଟିକେ ଫାଟ

ସତିକା ବଗ ପକ୍ଷୀର

ପର ପରି ସୁନ୍ଦର ।

ଛୋଟ ମଣିଷ ସେ

ଏ ସମାଜର

ଛୋଟ ଛୋଟ ପାଦ

ଦେହ ତୁଳନାରେ

ଠିକ ତାଙ୍କ ପାଦ

ଠିକ ତାଙ୍କ ମାର୍ଗ ।

ଧୋଇଦିଏ ଯେବେ

ପାଦ ମୋ ବାପାଙ୍କର

ଝଟକୁ ଥାଏ ସେ

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପରି

କି ଶୋଭା ତାହାର ।

ସେ ପାଦର ସେବା

ଆଉ ଭାଗ୍ୟେ ନ ଆସିବ

ସେଥିପାଇଁ, ବଂଚିଥିବା ଯାଏ

କର ସେବା ତାହାର

ତରି ଯିବ ଏ ହିନୀମାନୀ ଜୀବନ ରୁ

ପାପଭରା ସଂସାରରୁ

ବେଳୁ ଥାଇ ସଜାଗ ହୁଅ

ସେ ଭଗବାନ ସମାନ

ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣଗତ ହୁଅ ।