ବାପା

ଵାପା, ସର୍ବଵ୍ୟାପୀ ଭଗବାନ ପରି ସହନଶୀଳ 

ନିର୍ବିକାର, ସନ୍ତାନବତ୍ସଳ ଓ ଜିତେନ୍ଦ୍ରିୟ ଵ୍ୟକ୍ତି

ଶୀଳ, ଶ୍ଵେତଚର୍ମ ପୁରୁଷ, ଦେଖିନୁ ଅବଶୋଷ 

ନୈଷ୍ଠିକ ଭକ୍ତ ମାୟାଯୁକ୍ତ ସନ୍ୟାସୀ ପରି ।

କୁସଂସ୍କାର ଓ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ ନ ଥିବା 

ପରୋପକାରୀ ପ୍ରତିଭାସମ୍ପନ୍ନ ଵ୍ୟକ୍ତି

ବଡଭାଇଭଉଣୀଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ଶିରୋଧାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା 

ପ୍ରୀତିପୂର୍ଣ୍ଣ ସହାବସ୍ଥାନ ଥିଲା ତାଙ୍କ ଶକ୍ତି ।

ହୋଇପାରନ୍ତି ଅଦୂରଦର୍ଶୀ କିନ୍ତୁ ଉଦାରମନା 

ଅସାଧାରଣ ପାଣ୍ଡିତ୍ୟ ଇଂରାଜୀ ସାହିତ୍ୟରେ 

ନିଷ୍ଠୁର ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ କରିବା ହୁଏତ ଥିଲା ସାଧନା 

ନିଷ୍ଠା ତାଙ୍କର ହରି ଭକ୍ତି ରସ ପାନରେ ।

ସତ୍ୟପୁତ ବଚନ ତାଙ୍କର ଅମୃତ ବାଣୀ

କର୍ଣ୍ଣଗହ୍ଵରକୁ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଅନୁରଣିତ କରେ

ଅନେକଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଦେବାରେ ଆଗ୍ରହୀ

ଲୋଭ ଦେଖିନୁ କେବେ ପରଧନରେ ।

ରୋଗୀଙ୍କୁ ଜଗିବାରେ ଅପରିମେୟ ଶକ୍ତି 

ନିତ୍ୟ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଥିଲା ପ୍ରାତଃସ୍ନାନ ପରେ ହରିନାମ 

ମାଆପାଇଁ ଥିବା ଶେଷ ଶବ୍ଦ ଭୂଲିପାରିଵିନି

ମୃତ୍ୟୁ ତାଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦେଲା ସତ୍ୟ ହିଁ ଅରିନ୍ଦମ ।