ବାପା

ବାପା ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ନୀଳ ବାରିଧାରା

ସରାଗର ସାତସୁର ।

ବାପା ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ନୀଳ ବାରିଧାରା

ସରାଗର ସାତସୁର

ସହନ୍ତି ସୁଉଚ୍ଚ ହିମାଳୟ ପରି

ସମ୍ବେଦନ ପାରାବାର ।

ବାପା ଯଜ୍ଞକୁଣ୍ଡ ଅମୃତର ଭାଣ୍ଡ

ଦରଦରେ ଦାନବୀର,

ଘନ ଅନ୍ଧାରେ ସେ ଟିକ୍ ଟିକ୍ ଶବ୍ଦ

ଘଣ୍ଟା ସମ ନିରନ୍ତର ।

ଚିରିଲେ ବି ଛାତି ଚରୁ ଦିଅନ୍ତି ସେ

ନିରୁତାରେ ଆଜୀବନ,

ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରମା ସେ ଚରିତ୍ର ଭିତରେ

ମିଠା ମିଠା ସମ୍ମୋହନ ।

ବାପା ବପୁବନ୍ତ ଗିରି ମାଲ୍ୟବନ୍ତ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଗନ୍ତାଘର,

ଅପାର କରୁଣା ମଧୁର ଝରଣା

ଅନ୍ତାକ୍ଷରୀ ଭାବଡୋର ।

ଯାହାକଂ ବିଶାଳ ଉଚ୍ଚତାକୁ ମର୍ତ୍ତେ

ହୁଏ ନାହିଁ କେବେ ଛୁଇଁ,

ନିଃସନ୍ଦେହେ ସିଏ ଆପଣାର ବାପା

ଅର୍ପଣର ମହାନଈ ।

ବିନା ପ୍ରବେଶରେ ଚାଟଶାଳୀ ହତା

ବିଦ୍ଵାନସେ ବାଣଭଟ୍ଟ,

ବିଧି ବ୍ୟବସ୍ଥାର ହାମୁରାବି ଆହା

ଚେତନାର ଚିତ୍ରପଟ୍ଟ ।

ବାପା ଆମ ପାଇଁ ଅଖଣ୍ଡ ଦୀପର

ବଳିଦାନ ଲହୁଲୁହ,

ଜାଳି ଦେବା ଆସ କୋଟି ଦୀପ ଛୁଇଁ

ଦିବ୍ୟ ଦେବତାଙ୍କ ଦେହ ।