ବାଲି

     

ଜ୍ୱାଳାପ୍ରପୀଡିତ ଏହି ଜଟିଳ ଜୀବନ

ବିସ୍ତିର୍ଣବାଲୁକାରାଶି ମରୁଭୂମିସମ ।

ଧରିରଖେ ସୁରୁଜଠୁଁ ଉତ୍ତପ୍ତ କିରଣ

ଅଭିଶପ୍ତ ପ୍ରାୟ ଅଟେ ଏ ବାତାବରଣ ।

କ୍ଷୁଧା ଆଉ ତୃଷ୍ନାରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ଏ ଚିତ୍ତ

ମୁଣ୍ଡ ଘୁରୁଥାଏ ଆତ୍ମାମୋ ବେଦନାସିକ୍ତ ।

ଆକାଶେ ପଇଁତରା ମାରନ୍ତି ଶାଗୁଣା

ଅନ୍ଧାର ଦିଶିଲା ମୁଁହି ହେଲି ବାଟବଣା ।

ଫୋଟକାଯୁକ୍ତପାଦରେ ମୁଁ ଘୋଷାରେ ଶରୀର

 ବିସ୍ତିର୍ଣ ଏ ବାଲୁକାବକ୍ଷ ପାରିହେବାକୁ ଆତୁର ।

ଚାଲିବା ପାଦଟେ ଲାଗେ ସମ୍ଭବତ ନୁହେଁ 

କାହୁଁ କାଳସର୍ପଟିଏ ମାଡି ଆସିଥାଏ ।

ଚୋଟଖାଇ ଭଙ୍ଗାପ୍ରାୟ ତାଳଗଛ ଗଣ୍ଡି

ଅଠା ଅଠା ଜିଭ ମୋର ଡାକେ ଖଣ୍ଡି ଖଣ୍ଡି ।

ରକ୍ଷା ରକ୍ଷ ଜଗନ୍ନାଥେ ପ୍ରଭୁ ଘେନ ମୋ ପ୍ରଣାମ 

କହି ସମର୍ପିଲି ଜଗାକୁ ମୋର ମନପ୍ରାଣ ।

ମରୀଚିକା ପଛେ ଧାଇଁ ଉଠିପାରୁ ନାହିଁ 

ମରଣକୁ ଆବୋରିବାକୁ ପଡିଥାଏ ତହିଁ ।

ମରୁବାଲି ହେବ ଆଜି ମୋର ସରଶଯ୍ୟା

ମର୍ତ୍ତ୍ୟର ସୁଆଦ ନାହିଁ ଚାଖିବାର ମଜା ।

ଟାକି ବସିଥିଲା ତହିଁ ଗୋଟାଏ ଛଞ୍ଚାଣ

ଝାମ୍ପ ମାରିନେଲା କାଳସର୍ପକୁ ତତକ୍ଷଣ ।

ଛଞ୍ଚାଣ ନୁହେଁ ସେ ଥିଲା ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର 

ଘିରି ଘିରି ହୋଇ କାହୁଁ ବୁଲୁଥିଲା ବକ୍ର।

ହାତୁ ଅପସରିଯାଏ ଜୀବନ ବାଲୁକା

ଜାବୁଡିଲେ ଖସିଯାଏ ମୁଠାଅ ହାଲୁକା ।

ମନେ ରଖ ସଞ୍ଚିଥିବ ଆୟୁଷ ଯେତକ 

କିଏ ଵନିଯିବ ଖାଦ୍ୟ କିଏସେ ଖାଦକ ।

ପାର୍ଥିବସୁଖର ଆଶା ମରୀଚିକା ପଛେ

ଦଣ୍ଡେ ଜିଁ ପାରିବନି ଯଦି ଧାଇଁଥିବ ମିଛେ ।

ମଝିରେ ସଙ୍ଗାତ ପାଦପ ଦିଶିଲେ କେଉଁଠୁ

ସ୍ନେହ ଶୀତଳତା ସାଉଁଟି ନେବାଟି ସେଉଠୁ ।

ସିକ୍ତ ବେଳାଭୂମି କେବେ ଶୁଷ୍କ ମରୁଚର 

ଗଢି ଭାଙ୍ଗେ ଭୂମି ବକ୍ଷେ ବାଲିଘର ।

ବୃକ୍ଷଲଗାଇ ମରୁଦ୍ୟାନେ ଶ୍ୟାମାଳିମା ବିଞ୍ଚି 

ଧରାକୁ ରଖ ବଞ୍ଚାଇ ସଂଜୀବନୀ ମନ୍ତ୍ର ସିଞ୍ଚି ।