ବାଃଏ କି ସୁନ୍ଦର କୁହୁକ

ସମ୍ପର୍କର ଯେତେ ଜୁଆର

ବିପଦରେ ପଡେ ଭଟ୍ଟା

ସମ୍ପଦରେ ସବୁ ଖୁସି 

ବିପତ୍ତିରେ ହଟହଟା।

କ୍ଷଣିକରେ ବୁଡ଼େ କ୍ଷଣିକରେ ଭାସେ

ଅସ୍ଥିର ଅଧିର ସମ୍ପର୍କ

ବାଃ

ଏ କି ସୁନ୍ଦର କୁହୁକ।

ଆଜି ଯେ ଅଣ୍ଟିର ଶୋଭା 

କାଲି ସେ ହିଁ କାଟେ ତଣ୍ଟି

ଗୋପନ ମନ ବ୍ୟଥାକୁ

ଶତ୍ରୁ ଆଗେ ଦେବେ ବାଣ୍ଟି।

ମନର ବ୍ୟଥା ଯେ ମନେ ଦବିଯାଉ

ଡରଇ ହେବାକୁ ଉଦ୍ରେକ

ବାଃ

ଏ କି ସୁନ୍ଦର କୁହୁକ।

ଆଶା ଅଭ୍ରକଂଶ ପ୍ରାସାଦୁ

ପଡିଲେ ମାଟି କଚାଡି

ହାତ ଦେବା ବଦଳରେ

ଲାତର ଲାଗଇ ଧାଡି।

ଆଶା ବିଶ୍ୱାସର ହତ୍ୟା କରି ଦେଇ

ଖେଳଇ ଘୃଣାର ଚମକ

ବାଃ

ଏ କି ସୁନ୍ଦର କୁହୁକ।

ମଧୁ ମୋହିତ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ 

ନିମ୍ବ ପତ୍ର ଠାରୁ ପିତା

ବିନା ସମ୍ପଦେ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ

ସାଜେ ଏକ ବଡ ଚିନ୍ତା।

ନିବିଡ଼ତା ନିଏ ଦୂରତ୍ୱର ରୂପ

ରକ୍ଷକ ସାଜେ ଭକ୍ଷକ

ବାଃ

ଏ କି ସୁନ୍ଦର କୁହୁକ।