କରୋନା ଭାଗ-୮

ଶୁଣ ଭାଇ      ଶୁଣ ଟିକେ

ଅମାନିଆଙ୍କର ଗୁଣ,

କାମ ଧନ୍ଦା      ନାହିଁ କିଛି

ବଜାରେ କରନ୍ତି ରଣ ।

ମାସ୍କ ଜମା      ପିନ୍ଧେ ନାହିଁ

ପକଟେ ରଖିଛି ଭରି,

ପଚାରିଲେ      କହୁଛି ସେ

ଶ୍ୱାସରୁଧେ ଯାଏ ମରି ।

ମାସ୍କ ପିନ୍ଧି      ହେବ କଣ

ଖାଇନୁ କାହାର ଋଣ, ।

ମାଛି ପରି      ଉଡ଼ି ବୁଲେ

ମାନେନି ସହର ବଣ,

ଯୋଡି ହୋଇ      ଚାଲିବାକୁ

ଯେମିତି କରିଛି ପଣ ।

ପଚାରିଲେ      ଛାଡି ଦେବେ

ନାହିଁ ନଥିବାର ବାଣ ।

ଚାରି ଆଡ଼େ      ତାଲାବନ୍ଦୀ

ସରେନାହିଁ ବୁଲା ତାର,

ମେଳି ହୋଇ      ତାଶ ଖେଳେ

ମଦ ପାଇଁ ବାର ଘର ।

ଘର ପଛେ      ଭାସି ଯାଉ

ମୁଁହ ଖଣ୍ଡେ ବହୁ ଟାଣ ।

କରୋନାର       ଦ୍ୱାହି ଦେଇ

କରେ କୁମ୍ଭୀର ରୋଦନ,

କଟକଣା      ମାନନ୍ତିନି

ବସନ୍ତି ଖୋଲି ଦୋକାନ ।

ଅଭାବର      ଗାଏ ଗୀତ

କୁହେ ନାହିଁ ଶାଗ ଲୁଣ ।