ଧର୍ମ ଆଜି ଅସ୍ତ

ଭୋକ ବିକଳରେ     ଅଖାଦ୍ୟ ଭୁଞ୍ଜଇ

ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ମୁଠାଏ ଭାତ,

ବାଲ୍ୟ ଅଵସ୍ଥାରୁ     ଶ୍ରମ ଶିକୁଳିରେ

ବନ୍ଧା ହୋଇଛି ତା ହାତ ।

କଲମ ଧରିବା     ବୟସରେ ଆଜି

ବହୁଛି ଘରର ବୋଝ,

ଚିରା ଫଟା କନା     ଶରୀରେ ଘୋଡ଼ାଇ

ପାସୋରିଛି ସଜ ବାଜ ।

ଶୋଇ ଶୋଇ ଘରେ     ଚନ୍ଦ୍ର ତାରା ଦେଖେ

ପାଣି କାଦୁଅରେ ସଢ଼େ,

ଉସୁଧ ଟିକକ     ଜଣା ନାହିଁ ତାକୁ

ଭାଗ୍ୟକୁ ଆଦରି ପଡ଼େ ।

ମାଆ ଖଟୁଅଛି     ପର ଘରେ ମୂଲ

ଦାଦନ ଖଟୁଛି ବାପ,

ଚୁଲୀ ଜାଳି ଜାଳି     ଝିଅ ହାତ କଳା

ଦରିଦ୍ରତା ଗୋଟେ ପାପ ।

ଶିକ୍ଷିତ ସମାଜ     ଲୁଟୁଛି ସମ୍ବଳ

ଜୀବନ ତାର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ,

ଗରିବ ଦେହରୁ     ଶୋଷି ନେଇ ବଳ

କରିଛି ଦାଣ୍ଡେ କାଙ୍ଗାଳ ।

ଅଧିକାର ଶୂନ୍ୟ     ହୋଇ ନିର୍ଯାତିତ

ରହିଛି ଅବହେଳିତ,

ବିକାଶରୁ ଦୂର     ସେବାରୁ ବଞ୍ଚିତ

ଜୀବନଟି ଅବାଞ୍ଛିତ ।

ଗରୀବର ସାଥି     କିଏ ଏଠି ହେବ

ଲୋଭରେ ସଭିଏଁ ଗ୍ରସ୍ତ,

ଶୂଳି ଚଢ଼ି ଲାଣି     ମାନବ ପଣିଆ

ଧରମ ଟି ଆଜି ଅସ୍ତ ।