ଅତୀତ ଅମୂଲ୍ୟ

କିଛି ଅତୀତ ଯେ ମନେ ଗଲେ ପଡି

ମିଠା ଯନ୍ତ୍ରଣା ସେ ଦିଏ '

କିଛି ପିଲା ବେଳ କିଛି ମିଠା ସ୍ମୃତି

ଲୋତକ ଝରାଇ ଦିଏ ।

ଅତୀତ ଭାବନା କେଡେ ଆନମନା

ହସ ଲୁହ ଭରି ଦିଏ.'

ଯେତିକି ଆନଦ ସେତିକି କଷଣ

ମନ ଆନନ୍ଦିତ ହୁଏ ।

ଆମ୍ର ତୋଟା ପୁଣି ନଦୀ ତୀରେ ତୀରେ

ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ସଙ୍ଗେ ମିଳି '

ନାନା ଜାତି ଖେଳ ଖେଳୁଥିଲେ ଆମେ

ଅନେକ ସାଙ୍ଗ ଯେ ମିଳି ।

ତରଣୀ ବନାଇ ନଦୀ ସ୍ରୋତ ଧାରେ

ଦୂରକୁ ଭଷାଇ ଦେଇ. '

ପାଣି ଛଟା ଛଟି ସାଙ୍ଗ ସାଙ୍ଗ ମିଳି

ବସନ ଭିଜାଇ କରି ।

ଗୃହେ ଫେରୁ ଯେବେ ମାଆ ଗାଳି ଦିଏ

ଛାଟ ର ମଧୁର କଷ୍ଟ '

ମନେ ପଡିଗଲେ ସେହି ଦିନ ସବୁ

ଅତୀତ ଅମୂଲ୍ୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ।

ଡକା ହକା ହୋଇ ବିଦ୍ୟାଳୟ ପାଇଁ

ସାଥୀ ହୋଇ ଚାଲି କରି '

ଛୁଟି ସମୟ ତ ନକହିବା ଭଲ

ଫେରୁ ଯେ ଚଞ୍ଚଳ କରି ।

କେବେ ନଦୀ କୂଳେ କେବେ ଗଛ ଡାଳେ

କେବେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ '

ମାଡ଼ଗୋଳ ପୁଣି ମତମତାନ୍ତର

ମାତ୍ର ଥାଏ କିଛି କ୍ଷଣ ।

ନଥାଏ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଵାର୍ଥ ଭରା ହୋଇ

ମନେ ଅହଙ୍କାର ନାହିଁ '

କେତେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଥିଲା ସେହି ପିଲା ବେଳ

ସେ ମନ ବା ଆଉ କାହିଁ ।

ସେହି ସାଙ୍ଗ ମେଳ ସେହି ପିଲା ବେଳ

ଫେରି କି ଆସିବ ସେହି '

ଖାଲି ଝୁରୁ ଥିବୁ ଖାଲି ଝୁରୁ ଥିବୁ

ମନେ ତାକୁ ଭାଳି ହୋଇ ।