ଅର୍ଜୁନ

କାହିଁଗଲା ତୁମ ଦର୍ପ ଦମ୍ଭ ବଳ

ଅମୋଘ ଧନୁ ଟଙ୍କାର,

ଦିବ୍ୟ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ହଜିଗଲା କାହିଁ

ଖାଲି ପଡିଛି ତୁଣୀର |

ତୁମେ କି ଜାଣନା ଆଜିବି ସଂସାରେ

ହୁଏ ଦ୍ରୌପଦୀ ହରଣ,

ଛଳନାର ପଶାପାଲି ଖେଳ ଚାଲେ

ପାପୀ ହୁଏ ବଳବାନ |

କାହିଁ ଚାଲିଗଲେ ରଥର ସାରଥୀ

ଯୁଦ୍ଧଭୂମି ରଣଛାଡ଼ି |

ଶୁଭୁନାହିଁ ଆଉ ପଞ୍ଚଜନ୍ୟ ଶଙ୍ଖ

ବୀରର ହୁଙ୍କାର ରଡ଼ି |

ପାପ ଥିଲା ସେବେ ଅଛି ପୁଣି ଏବେ

ଏତେ ପକ୍ଷପାତ କାହିଁ,

ଛତ୍ରଛାୟା ତଳେ ସୁରକ୍ଷିତ ଭାବେ

ଦିଅ ପାପୀଙ୍କୁ ଲୁଚାଇ |

କେତେ ପାପ ଆଉ ସହିବ ଧରିତ୍ରୀ

ଶକୁନିର କୋପ ବଢ଼େ,

ଆଉ ଏକ ଯୁଦ୍ଧ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଚାଲିଛି

ହିଂସା ବଢ଼େ ଚାରିଆଡେ |

ହେ ବୀର ଅର୍ଜୁନ ରଖ ସନମାନ

ପୋଛି ନାରୀ ଆଖି ଲୁହ,

କଳିଜୁଗେ ନାରୀ ନହେଲେ ଦ୍ରୌପଦୀ

ମାଆ ପରିଚୟ ଦିଅ |