ଅଣସର

ଜଗତ ବଲ୍ଲଭ      ରାଜୀବ ଲୋଚନ

       ପଦ୍ମନାଭ ଶିରିଧର

କେତେ ସ୍ନାନ କଲ     ଆହେ ଚକ୍ରଧର

      ହୋଇଲା ତୁମ୍ଭକୁ ଜ୍ୱର ।

ଶୁଣିଲେନି ମନା       ହୋଇ ଆନମନା

     ଭକତ ଭାବରେ ଭୋଳ

ଅଣସର ଘରେ        ରହିଲ ଗୋସେଇଁ

      ଭୋଗ ମହାସ୍ନାନ ଫଳ ।

ଜଗତ ସହାୟ        ପ୍ରଭୁ ଦୟାମୟ

       ଫସିଗଲ ନିଜ ଜାଲେ

ମାୟାରେ ମୋହୁଛ      ଆହେ ମାୟାପତି

       ପଡିଲ ସ୍ଵଂୟ ମାୟାରେ ।

ଜଗତ ଆୟତ୍ତ       କରୁଛ ଗୋସେଇଁ

     ସ୍ଵଂୟ ହେଲ ଅଣାୟତ୍ତ

ପତିତ ପାବନ        ଦେବ ହୃଷୀକେଶ

     ଭକ୍ତ ପ୍ରେମେ ହୋଇ ମତ୍ତ ।

ତୁମେ ମହୋଷଧି      କରୁଣା ବାରିଧି

       ହୃଦ ତାପ ବିନାଶନେ

କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମ      ପାପ ହୁଏ ଧ୍ଵଂସ

       କଳା ଶ୍ରୀମୁଖ ଦର୍ଶନେ ।

ବଡଖିଆ ଜଗା      ବସିଛ ମଉନେ

      ଅଣସର ଘରେ ଯାଇ

ବାଦ୍ୟ ଭେରୀ ତୂଳୀ     ମୃଦଙ୍ଗ କାହାଳୀ

      ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ବାଜୁନାହିଁ ।

ଷାଠିଏ ପଉଟି      ଅମୃତ ମଣୋହି

      ଗ୍ରାସ କରୁନାହଁ ଆଉ 

ପାଣି ପଣା ଆଉ    ଚକଟା ଭୋଗରେ

      ସହୁଛ ଭୋକର ଦାଉ ।

 

କରି ମନ ଉଣା      ତବ ସିଂହଦ୍ଵାରୁ

      ଯାଉଅଛି ଭକ୍ତ ଫେରି 

ତୁମ୍ଭ ବିଷ୍ଣୁ ରୂପ       ଶ୍ରୀ ଅଲାରନାଥ

       ଦେଖିବାକୁ ବ୍ରହ୍ମଗିରି ।

ହୁଏ ଉପଚାର        ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ ମର୍ଦ୍ଦନ

      କରାଳ କର୍ମ ଗୋପନେ 

ଅଙ୍ଗ ଫିଟା ନୀତି      ଶ୍ରୀତୈଳର ଲାଗି

       ଅଙ୍ଗ ତାପ ବିନାଶନେ ।

(ଶ୍ରୀ)ପଇତା ଧାରଣ     ଗଜ ଉଦ୍ଧାରଣ

        କରିଥାଅ ଏହି ଲଗ୍ନେ

ଶ୍ରୀପଟ୍ଟା ବନ୍ଧନ        ମସୃଣ ଲେପନ

        ତହିଁପରେ ଚକାବିଜେ ।

ଆରୋଗ୍ୟ ଦାୟକ      ତୁମ୍ଭ ନାମ ମାତ୍ର

      ଦୂର କରେ ଆଦି ବ୍ୟାଧି

ମାନବ ପ୍ରକାରେ        କରୁଛ ସେବନ

       ଦଶମୂଳ ମହୋଷଧି ।

ଶ୍ରୀ ଚନ୍ଦନ ଲାଗି       ଖଡ଼ି ଲାଗି ହୁଏ

      ଆରୋଗ୍ୟ ହୁଅ ମଣିମା

ଶ୍ରୀଧର ଶ୍ରୀପତି        ଆହେ ବିଶ୍ଵରୂପ

    (ଧନ୍ୟ) ଧନ୍ୟ ତୁମ୍ଭର ମହିମା ।

ଜଗତ ଜୀବନ       ମୁକୁନ୍ଦ ମୋହନ

      ଦଇତା ମନ ହରଷ

ଦୀନଜନ ବନ୍ଧୁ       ଆହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ

      ପଦ୍ମନାଭ ପୀତବାସ ।

ବାଜେ ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା         ସୁସମ୍ବାଦ ଦିଏ

      ଆରୋଗ୍ୟ ହେଲେ ଠାକୁର

ଚଳନ୍ତି ପ୍ରତିମା          ଗଜପତି ରାଜା

        ପାଆନ୍ତି ତୁମ୍ଭ ନିର୍ମାଲ୍ୟ ।

କାଳୀୟ ଦଳନ        ଗରବ ଗଞ୍ଜନ

       ଲକ୍ଷ୍ମୀକାନ୍ତ ଦଇତାରୀ

ତୁମେ ତ ବଇଦ       ତୁମେ ହିଁ ତ ବ୍ୟାଧି

       ସବୁ ତ ମାୟା ତୁମରି ।

କରୁଛନ୍ତି ହୁରି        ଦଇତା ସେବକ

       ଉଠ ଉଠ ଦାମୋଦର

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଶୂନ୍ୟ      ଲାଗେ ତୁମ୍ଭ ବିନା

       ଛାଡ ଅଣସର ଘର ।

ଭକତ ବାନ୍ଧବ        କ୍ଷୀର ସିନ୍ଧୁବାସୀ

       କରିଛ କି ଅଭିମାନ

କ୍ଷମା ସାଗର ହେ      ଦୋଷ କ୍ଷମାକର

       ମାନ ଛାଡ ନାରାୟଣ ।

ଅଗତି ର ଗତି        ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମରାଶି

       ନୀଳଗିରି ଗଦାଧର

ଭକତ ଜୀବନ        କମଳ ଲୋଚନ

       ପଦ୍ମହସ୍ତ ବେଣୁଧର ।

ଶ୍ରୀଖଳି ପ୍ରସାଦ        ଶ୍ରୀଖଡି ପ୍ରସାଦ

      ବୋଳି ହୁଅ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗରେ

ରସିକ ନାଗର         ବନକ ଲଗାଅ

       ତୁମ୍ଭ କଳା ଶ୍ରୀମୁଖରେ ।

ଜିଣି କଳା ମେଘ       କାଳିଆ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ

      ଝଟକେ ଯେ ଦାଉ ଦାଉ

ନବ ଯଉବନ         ଦିଅ ଦରଶନ

       ସୁରପତି ମହାବାହୁ ।

ଭକତ ଆଶ୍ବସ୍ତ        ଦେଖି ପଦ୍ମମୁଖ

        ମନ ହୁଏ ପୁଲକିତ

ଦଇତା ସେବକ        ଦେବତା ଦାନବ

       ସର୍ବେ ହୋନ୍ତି ଆହ୍ଲାଦିତ ।

ବହୁଛି ଲୋତକ       ହୃଦ ରୋମାଞ୍ଚିତ

        ଦେଖି ନବଯଉବନ

କମ୍ପୁଛି ଅଧର         ଆହେ ବିମ୍ବାଧର

       ଜଗନ୍ନାଥ ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ।

ଦେଖି ତୁମ୍ଭ ମୁଖ      କଟିଯାଏ ଦୁଃଖ

       ଦୁଃଖନାଶନ ଶ୍ରୀହରି

ପତିତ ପାବନ       ଜଗତ କାରଣ

       ପରବ୍ରହ୍ମ ଗିରିଧାରୀ ।

ହୋଇଯାଅ ସଜ     ଆହେ ଦେବରାଜ

       ଆସିଗଲା ଶ୍ରୀଗୁଣ୍ଡିଚା

କୀଟୁ ବ୍ରହ୍ମ ଯାଏ       ଆତୁର ପରାୟେ

        କରନ୍ତି ଦର୍ଶନ ଇଛା ।

ବ୍ରହ୍ମା ଯେ ବରୁଣ       ଇନ୍ଦ୍ର ଦେବଗଣ

        କରୁଛନ୍ତି ବହୁ ସ୍ତୁତି

ଆହେ ନିରାକାର       ନିର୍ଗୁଣ ପୁରୁଷ

        ତୁମ୍ଭର ଦର୍ଶନେ ମୁକ୍ତି ।

ନୀଳଗିରି ବାସୀ       ଶଙ୍ଖକ୍ଷେତ୍ର ପତି

       ପୁଣ୍ୟଦେହ ବ୍ରହ୍ମରାଶି

ତୁମ୍ଭର ମହିମା        ଦେବେ ଅଗୋଚର

      କେତେ ଲୀଳା କର ହସି ।

ନାହିଁ ଆଦି ଅନ୍ତ       ତୁମେ ତ ଅନନ୍ତ

       ପାରିନାହିଁ କେହି କଳି

ଦୋଷ କ୍ଷମା କର       ଭକତ ବାନ୍ଧବ

       ମାଗେ କ୍ଷମା ତୃଣ ଧରି ।