ଅନ୍ଧକାରର ଛାଇ

ଛାଇପରା ସବୁବେଳେ

ପାଖେ ପାଖେ ଥାଏ,

ଅନ୍ଧାର ମାଡିଆସିଲେ ଅସୁବିଧା କଣ?

ଅନ୍ଧାରରେ ଦେହ ତ ଦିଶୁନି,

ଛାଇ ଦିଶିବ କେମିତି ଯେ?

ହେଲେ ଛାଇ କିନ୍ତୁ ଦେହକୁ ଛାଡି

କୁଆଡେ ଯାଇନି I

ଏବେ ତ 

ଛାଇ ଖୋଜିବାର ବେଳ ଆସିଗଲା

ଅନ୍ଧାରରେ ହେଉ କି ଆଲୁଅରେ

ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ଦେଖିଲେ ହିଁ

ଅନୁଭବ କରି ହେଉଛି

ଛାଇର ଉପସ୍ଥିତି,

ଦେଖୁନ କେମିତି

ଧିରେ ଧିରେ ବଢି ବଢି

ଦିଗବଳୟ ଛୁଇଁଲାଣି ଛାଇ I

ଆଖିର ଜ୍ୟୋତି

ଯେତେ କମି କମି ଯାଉଛି

ଛାଇର ଦୈର୍ଘ୍ୟ

ସେତେ ବଢି ବଢି ଯାଉଛି I

ଆଲୁଅ ତ ଆଜିକାଲି 

ଖୁବ୍ ଡରଉଛି

ସେଇଥି ପାଇଁକି ବୋଧେ

ମେଞ୍ଚାଏ ବହଳ ଅନ୍ଧାର ମୁଁ

ମୁଠାରେ ମୋ ମୁଠାଇ ଧରିଛି I