ଅମୃତର ବୈଜୟନ୍ତୀ

ଶିରେ ହିମାଳୟ କିରୀଟ ଶୋହେ

ପୂତଃ ଜଳରାଶି ସ୍ନିଗ୍ଧ ପରାଏ

ପ୍ରବାହିତ ତୋୟ ଯମୁନା ଗଙ୍ଗା

ଉଡ୍ଡୀୟମାନ ତା' ବକ୍ଷେ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ।

ଶରଣ ରକ୍ଷଣ ଯା'ର ଗରବ

ଅତିଥି ଜ୍ଞାନରେ ଈଶ୍ୱର ଭାବ

ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟେ ଯାହାର ଦ୍ୟୁତି ପ୍ରକାଶ

ସବୁଠୁ ମହାନ୍ ଭାରତ ଦେଶ ।

ଭିନ୍ନ ଭାଷା ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ବାସ

ବିବିଧତା ମଧ୍ୟେ ଯା'ର ଉଚ୍ଛ୍ୱାସ

ଏକତାର ମନ୍ତ୍ରେ ହୃଦୟ ରଙ୍ଗା

ଉଡ୍ଡୀୟମାନ ତା' ବକ୍ଷେ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ।

କେଶରୀ ବୋଲାଏ ତ୍ୟାଗର କଥା

ସବୁଜ ଦର୍ଶାଏ ପ୍ରଗତି ଗାଥା

ଧବଳେ ସତ୍ୟ ଓ ଶାନ୍ତିର ବାସ

ଚକ୍ର ଅଶୋକରେ ହୁଏ ବିକାଶ ।

ନଭ ସାମଗାନେ ହୁଏ ବିଭୋର

ଶ୍ରୀପାଦ ପଖାଳେ ମହାସାଗର

ପୁଷ୍ପଦାମ ରଚେ ନନ୍ଦନବନ

ଉତ୍କର୍ଷ ପଣରେ ଦେଶ ମହାନ ।