ଅମୃତବିହାରରେ ସନ୍ଧ୍ୟା

ମୁଁ ସବୁଦିନ ଏଇ ଅମୃତବିହାରର

ସମ୍ବଳ ପ୍ରଦେଶର ନିର୍ଜନ ଅନ୍ଧକାରେ

ସେ ଗଭୀରତାରେ ଖୋଜୁଥିବି ତୁମକୁ

ଆଉ ଖୋଜିଚାଲିଥିବି ଏମିତି

ଫି ଦିନ ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକରୁ

ରାତିର ଜ୍ୟୋସ୍ନାଲୋକର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତା ଯାଏଁ ।

ଖୋଜିବାର ତ୍ ଅନ୍ତ ନାହିଁ ମୋର୍

ଅପେକ୍ଷା ର୍ ତ୍ ଶେଷ ନାହିଁ

ଏଇ ତମସାର ଉହାଡରେ ତୁମକୁ 

ପାଇବାର ଏକ ସମ୍ଭାବନାରେ

ଯାହା ମୁଁ କଳନା କରିପାରେନା

କେବଳ ଏତିକି ଜାଣେ ଖୋଜିବା ମୋର୍ ଧର୍ମ

ଆଉ ହଜିଯିବା ତୁମର ।

ତୁମକୁ ପାଇବାର ସେ ଉତ୍ସାହଟି

ଏତେ ମନୋମୁଗ୍ଧକର ଯେ

ତାକୁ ଭାଷାରେ ବ୍ୟକ୍ତ କରିହୁଏନା

ତୁମରି ପ୍ରେମର କ୍ଷଣିକ ଶିହରଣ ଆଉ

ତୁମ ସହ ଆଳାପର ଅନୁଭବ ଯାହା

ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହାସଲ କରିପାରେନା

ଯାହା ମୋର ଅଭାଗ୍ୟ ।

କେବଳ ଏତିକି ଜାଣେ

ସବୁ ସମ୍ଭାବନା ର୍ ଶେଷରେ 

ସେଇ ଅନ୍ୱେଷଣ 

ମୁଁ ହୃଦୟେ ଜଳୁଥିବା କ୍ଷୁଦ୍ର ଦୀପଟିଏ

ଯିଏ ତୁମ ପ୍ରେମରେ ଅହରହ ଜଳୁଥିବ

ଅଲିଭା ଦୀପ ଶିଖାଟିଏ ହେଇ

ତୁମରି ଆଗରେ ଆଜୀବନ ଉଭାହୋଇ ।