ଅଳସୀ କନ୍ୟା

ହୃଦୟେ ହୃଦୟ ଥାପନ୍ତି ସାଥୀ

ଜୀବନେ ଯାତନା କିବା କଳନ୍ତି

ଭୁଲି ମୁଁ ଯାଆନ୍ତି ମରମ ଜ୍ୱାଳା

ଲଭନ୍ତି ସନ୍ତୋଷ ନବ ଛଇଳା

ଦିବସ ନିଶି  ପ୍ରାଣ ପ୍ରେୟସୀ

ପ୍ରେମ ତରଙ୍ଗିଣୀ ତୁ ମୁଁ ପ୍ରେମ ପିପାସୀ l

ବିଧିର ବିଧାନ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର

ବିଧୃତ ସରସ ପ୍ରଣୟ ଗୀତ

କିଏ ଅବା କାହିଁ ଦେଲା ଆଘାତ

ଚୂରି ଦେଲା ସୁଖ, ଦୁଃଖ ବହୁତ

ଦେଲା କେ କହ  ଏ ମର୍ମ ଦାହ

ନୟନୁଁ ସ୍ରବୁଛି ମୋର ଅଶ୍ରୁ ପ୍ରବାହ l

ସଯତ୍ନେ ସାଇତି ଅଛି ସେମିତି

ଗୋଲାପ ଚମ୍ପକ ଯୂଈ ସେବତୀ

ବକୁଳ କୁସୁମ ହେନା ମାଧବୀ

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଗ୍ରୀବାରେ ପିନ୍ଧାଇ ଦେବି

ହେଲା ବା କାହିଁ ମୋ ପ୍ରିୟ ସହୀ

ସ୍ପନ୍ଦନ ବଢେ ଜହ୍ନକୁ ଯେବେ ଦିଅଇ ଚାହିଁ l

ଜହ୍ନରୁ ଜୋଛନା ପଡ଼ଇ ଢାଳି

ତା ଦେଖି ସପନେ ହୁଅଇ ଭାଳି

ପାଶେ ବସି ଅବା ମନ୍ଦ ହାସରେ

ଚାହିଁ ଝରାଉଛୁ ଅଙ୍ଗ ବାସରେ

ହାୟ ରେ ସାଥୀ  ବୃଥା ଏ ପ୍ରୀତି

ଯହିଁ ମୁଁ ଦେଖୁଛି ପ୍ରଣୟ ରୀତି ଆଣଇ ଭୀତି l