ଅଳ୍ପକୁ

ଅଳ୍ପଙ୍କୁ କେବଳ ବିଦିତ ସତ୍ୟ

ଅବଶେଷ ସବୁ ଭ୍ରମରେ ମତ୍ତ

ସେମାନେ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ କରିବେ ଘୃଣା

ବିଦ୍ରୁପେ ହସି ଦେବେ ଲାଞ୍ଛନା ।

ତଥାପି ହେ କବି ନଦେଇ ଦୃଷ୍ଟି

କରିଚାଲ ଛନ୍ଦେ ନୂତନ ସୃଷ୍ଟି

ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନର ମଶାଲ ଜାଳି

କାବ୍ୟକ୍ ଛାନ୍ଦରେ କଲମ କାଳି ।

ଅଜ୍ଞାନର ଘନ ଅନ୍ଧାର ଠେଲି

ସାରାଂଶ ରେ ଭରି ଫଗୁଆ ହୋଲି

ମାଡି ଯାଅ ଦେଶ ଗଗନ ପ୍ରାନ୍ତ

ଓଡିଶା ଭାଷାରେ ନ ରହୁ ଶ୍ରାନ୍ତ ।

ଭାଷାକୁ ହୃଦୟେ କରି ଜାଗର

ଦିଅ ସଂସାରକୁ ବିଦ୍ୟା ଅପାର

ନିନ୍ଦା ପ୍ରସଂସାକୁ ଠେଲି ଦୂରକୁ

କର୍ମ କର କବି ଯୁଗ ଯୁଗକୁ ।

ପୂଜା ପାଇବାର ଇଛା ନ ରଖି

ଓଡିଶା ଭାଷାକୁ ଦିଅହେ ଆଖି

ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲେ ଆସଇ ଭାଷା

ଭାଙ୍ଗି ନ ଜାଉ କ୍ଷଣିକ ଆଶା ।

ଅକ୍ଷର ଅକ୍ଷର ଯୋଡି କବିତା

ଯେମିତି ଭାବନା ସେମିତି କଥା

ଅଳ୍ପକୁ ଅଳ୍ପରେ ଯୋଡ଼ାଇ ଦ୍ୱନ୍ଦ

ହୋଇ ଯିବ ନିଶ୍ଚେ କବିତା ଛନ୍ଦ ।