ଅଗ୍ନିପଥ

ଭାବପ୍ରବଣତା ରହିଛି ରହିବ

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷର

ବିଭେଦ ସୂତ୍ରପାତ କରେ ପଥ 

ସବୁ ଅରାଜକତାର ।

କୌଣସି ନ୍ୟାୟିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଖୋଲିବା 

ଆଗରୁ ଜରୁରୀ ସଚେତନତା 

ସୁଖ, ଶାନ୍ତି, ମୈତ୍ରୀ ଭାବନା ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ

ଆଣିବାକୁ ସଂଯମତା ।

ମୁଁ କୁଲି, ଦାଦନ, ଶ୍ରମିକ ଓ 

ଦିନ ମଜୁରିଆଟିଏ

ଦିନଯାକ ଝାଳ ନାଳରେ ଖଟିଲେ, 

ଖାଏ ତ ମୁଠିଏ  ।

ମୋର ଶ୍ରମକୁ ହେ ପୁଂଜିପତି 

ଯେତେ ଶୋଷଣ କର

ବର୍ଷକଯାକ କାମ କରି ଅଭାବେ 

କଟେ ମୋ ଘର ।

ଦେଶର ଧନ, ଶ୍ରମ ଚୋରି କରି, 

ଧନୀ ହୋଇଛ ଏକ‌ ନମ୍ବର

ଗଞ୍ଜେଇ, ଭାଙ୍ଗ, ମଦ ଓ ଅନେକ 

ବେପାର ପରା ତମର ।

ବଡ଼ ବଡିଆଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁ ଆଇନ,

ପୋଲିସ ଓ ସରକାର

ଶ୍ରମିକ କୃଷକ, ଖଟିଖିଆ ଗୁଡାକ 

ବେଳକୁ ତୁମେ ହୁଅ ବଧିର ।

ବଡ ବଡ ସପନ ଦେଖାଇ ଯୁବ

ଗୋଷ୍ଠୀଙ୍କୁ କରି ଦିଗହରା

ବଡ ବଡ କଥା କୁହ, ଟୋକାଙ୍କୁ 

ବନେଇ ଦଳୀୟ ସେନା ବାତରା ।

ମନପ୍ରାଣରେ ଦୁନିଆର ନ୍ୟାୟିକ 

ଭାବନା ତ ଅଭାବ

ଭୁଲିଛ ନିଜେ ଉଚିତ ନୁହେଁ କେବେ 

ହେଁ କରିବା ଆତ୍ମ ଗରବ ।

ଆଛା ଦିନ ଆସିବାର ସପନ ଭରିଲ

ଆଖିରେ ମୋହର

ଚାଷ ଛାଡି ଗୋଲାମୀ କଲି ହୋଇ ତ

ବାନାବାତୁରିଆ ବେକାର ।

ଅତ୍ୟାଚାର ଶୋଷଣ ବିରୋଧେ

ରାଗରେ କମ୍ପୁଛି ମୋର ଶରୀର ,

କହିବିନି ସର୍ବହରାର ଦୁଃଖ କାହାଣୀ, 

କର କେତେ ପ୍ରକାର ପ୍ରଚାର ।

ବଞ୍ଚିବାର ଗୋଟିଏ ବାଟ ଧର୍ମଘଟ,

ରୋକିବାକୁ ଆଇନ କଥା କୁହ

ନିଜେ ପାପୀଷ୍ଠ, କହେ କିଏ ସେ  

ଆଇନ ଭଙ୍ଗ କରିଅଛ କହ ।

ଭୋକିଲା ହୃଦୟର ବିକଳ ଅନ୍ତସ୍ଵରରୁ 

ପ୍ରକାଶ ପାଏ ଉଚ୍ଚାରଣ

କରୁଛ କେତେ ଫନ୍ଦି ଫିକର ରୋକିବାକୁ 

ତୁମେ ସେଇ ଶବ୍ଦ ବାଣ ।

ଦେହରୁ ବାହାରୁଛି ସ୍ବେଦ, ଅଗ୍ନିଶିଖା 

ନିଶ୍ଚୟ ଦିନେ ନା ଦିନେ ବାହାରିବ 

ମନେ ଲଭିଲେ ବିଷାଦ, ରୁଦ୍ର ରୂପକୁ, 

ଅଗ୍ନିପଥ କଅଣ କୁହ ରୋକି ପାରିବ ।

କୁଆଡୁ ଜାଣିବ ଯଦି ଜ୍ଞାନାଲୋକ 

ମଣିଷ ଗ୍ରହଣ କରେ

ସେହି ମାନବ କେବେ ତ ମାନବିକତା 

କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ନ କରେ ।

ସତ ଓ ଅହିଂସାକୁ ଯଦି ଜଣେ ମନରେ

ଵ୍ରତ ଭାବରେ ନିଏ

ନିଶ୍ଚିତ ରାଷ୍ଟ୍ରଵାଦ କାର୍ଯ୍ୟଧାରା ମନ ଭିତରେ 

ଉଙ୍କି ମାରୁଥାଏ  ।