ପାଦ

ଅଭିଶପ୍ତ ଏଇ ଛଳନାର ପୃଥିବୀରେ

             ସମୟର ସେଇ ଶେଷହୀନ ପଥରେ

ସେ ପାଦ ଥାପି ଥାପି ଚାଲିଥିଲା ଅନେକ ଦିନ

           ଏକା ଏକା ସତେକି ନିର୍ବାଣ ସନ୍ଧାନରେ ,

ମନରେ ଅସ୍ଥିର ଭାବନା ନିଜ ଅସ୍ତିତ୍ବକୁ ନେଇ

    ଜନ୍ମରୁ ମୃତ୍ୟୁ ଯାଏ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଯାତ୍ରାର ଶେଷନାହିଁ ,

ପାଦର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଧିରେଧିରେ ଏବେ ତା ମନ ମସ୍ତିଷ୍କରେ

   ହଁ ଜୀବନର ଅପରାହ୍ନରେ କେତୋଟି ନିଃଶ୍ବାସ ପାଇଁ ,

ଇଛାମାନେ ବାଟବଣା ହୋଇ ନିଃଶେଷ ହେଲେ

     କେବେଠୁ ଅଥଳ ବିଷାଦର ଅନନ୍ତ ଆଲିଙ୍ଗନରେ,

ଏପଟେ ଶୁଖିଲା ଖାଁ ଖାଁ କଂକ୍ରିଟ ର ରାସ୍ତା ସବୁଠି

  ପାଦେ ଚାଲିବାକୁ ନାହିଁ ସବୁଜିମା କଳାଧଳା ଜୀବନରେ ,

ଦିନ ଢଳିଲାଣି କି କ'ଣ କେଜାଣି କିଏ କହିବ

    ବଦନାମ ହୋଇଲେ ଥରେ 

                   ଏ ପାଦ ଅଫେରା ରହିଵ ,

ଜହ୍ନକୁ ଦେଖି ନଥବା ଆଖି ରାତିକୁ ବୁଝି ନ ଥିବା ମନ

    ସବୁଦିନେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜର୍ଜରିତ

               ଆଗକୁ ବି ଯନ୍ତ୍ରଣାମୟ ହୋଇଵ ,

ଆକାଶର ଛାତିରେ ପାଦ ଥୋଇ ଚାଲିବା

           ମୁଷ୍ଟିମେୟ ଲୋକଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ଘଟେ

ଅନ୍ୟଥା କାହା କାହା ପାଦରେ ବି କ୍ରୁଶବିଦ୍ଧ ହୁଏ

       ବିଧିର ବିଡମ୍ବନା ଛୁଇଁ ଯାଏ ଯେବେ ଲଲାଟେ ।