ଅବ୍ୟକ୍ତ ବ୍ୟଥା

ଅବ୍ୟକ୍ତ ବ୍ୟଥା ମାନସ କର୍ଣ୍ଣେ

କିମ୍ପା ପ୍ରକାଶିବି ଗହଳ ଜନେ ।

ଯେସନେ ଖଗ ବନ୍ଦୀ ଜୀବନେ

ହତସ୍ଥିତ ହୋଇରହେ ମଉନେ ।

ପଙ୍ଖ ମେଲାଇ କି ଉଡିପାରେ

ଗଗନେ ଚାହେଁ ସେ ନିସ୍ତବ୍ଧ ଭରେ ।

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ତାର ବିଷାଦ ଭାବ 

ଉଡ଼ିବା ଯେ ତାର ଅଟେ ସ୍ଵଭାବ ।

ପିଞ୍ଜରାର ମଧ୍ୟେ ଶିକୁଳୀ ଛନ୍ଦା

ପଡିରହିଥାଏ ନିତ୍ୟ ସେ ବନ୍ଧା ।

କାହାଣୀ ଦୁଃଖଦ ଭାଗ୍ୟ ଦୁଃଖଦ 

ଆଦରି ନେଇଛି ସବୁ ବିବାଦ ।

କରେ ନାହିଁ ଆଶା ଉଡ଼ିବାର ନିଶା

ନାହିଁ ତା ମନରେ ଉତ୍ପନର ଭାଷା ।

କାହାଣୀ ଜୀବନର ନୟନେ ଦିଶେ 

ଅଶ୍ରୁ ନିରନ୍ତର ନୟନ ଶୋଷେ ।

ଅଶ୍ରୁର ଧାରା କେ ଅନ୍ୟ ପରଖେ 

ନିଜସ୍ଵ ଲୋକ କି ଏହା ନିରେଖେ ।

ଅବାଞ୍ଛିତ ଜୀବନ ଅପ୍ରୀତିକର

ନିଜସ୍ଵ କେହି ଛନ୍ଦ ପ୍ରକୃତିର ।

ବାର୍ତ୍ତା ଅନେକ ଅନେକ ଶବ୍ଦ 

ଶ୍ରୋତାର୍ଥେ ସର୍ବେ ବିଜ୍ଞ ପବୃତ ।

ଅବ୍ୟକ୍ତ ବ୍ୟଥା ମାନସ କର୍ଣ୍ଣେ

କିମ୍ପା ପ୍ରକାଶିବି ଗହଳ ଜନେ ।