ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନ

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନରେ

ମୋ ସୁନା ଚାଙ୍ଗୁଡ଼ି ତୁହି

ତୁ ପରା ମୋର ମଣି ମାଣିକରେ

ଦୁଃଖ ପାଶୋରା ରେ ତୁହି ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନରେ

ମନ ଦେଇ ବାରେ ଶୁଣ

ମଣିଷ ଜନମ ଦୁର୍ଲଭ ଜନମ

ମନେ ରଖିବୁ ରେ ଧନ ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନରେ

ତୁହି ମୋ ହସ ର ପେଡି

ହସ ବାଣ୍ଟୁ ଥିବୁ ସନ୍ତୋଷ ଲଭିବୁ

ପଥ ନ ଯିବୁରେ ହୁଡି ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନରେ

ଜିଦି ବାବୁ କର ନାହିଁ

ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖରେ ସମଭାବାପନ୍ନ

ରହିବୁ ମୋ ଧନମଣି ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନରେ

ମୋ କଥାକୁ କାନେ ନେଏ

ସମୟର ମୂଲ୍ୟ ସଦା ମନେ ହେଜି

ପାଦ ତୁ ପକାଇ ଦେଏ ।

ମୋ ସୁନା ଧନରେ ଜୀବନକୁ ସଦା

ପ୍ରୀତିର ମହକ ଦେଇ

ପ୍ରେମ ପରିଭାଷା ବୁଝି ତୁ ଧନରେ

ପ୍ରେମ ଗଙ୍ଗା ଦେ ବୁହାଇ ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ଅଷ୍ଟରତ୍ନ ମଣି

ତୁହି ମୋ ଗଳା ର ହାର

ତୋହର ହସରେ ମୁକୁତା ଝରଇ

ତୁହି ମୋ ହସ ଜୁଆର ।

ତୁହି ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଉପହାର

ମୋ ପାଇଁ ଅମୂଲ ମୂଲ

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନରେ

ଦୁନିଆକୁ ପାଆ ଭଲ ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ଆରେ ଧନମଣି

ଧନ ପାଇଁ କିମ୍ପା ଚିନ୍ତା

କରମ ଡଙ୍ଗାକୁ ସଳଖେ ବାହି ନେ

ଜୀବନେ ନ ଥିବ ଶଙ୍କା ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ପଥ ତୁ ନ ହୁଡ଼

ଜୀବନ ଲକ୍ଷ୍ୟ ବୁଝି ନେ

ପ୍ରଭୁ ଦତ୍ତ ଏଇ ଶରୀର କୁ ବାବୁ

ସୃଷ୍ଟିକୁ ସମର୍ପି ଦେଏ ।

ଆରେ ଗୁଣ ମଣି ମୋ ଫୁଲ ଚାଙ୍ଗୁଡି

ଫୁଲରେ ମହକ ଦେଏ

ଜୀବନ ଫୁଲର ପ୍ରତି ପାଖୁଡ଼ାରେ

ପ୍ରଭୁ ନାମ ଲେଖି ଦେଏ ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନରେ

ସଂସ୍କୃତି ପାଶୋରି ନ ଦେ

ବିବେକର ଡାକ ସଦା ଶୁଣୁ ଥାଆ

ଆତ୍ମାର ଡାକ ଶୁଣି ନେ ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ଭୟ ତୁ କର ନା

ସତ୍ୟ ଧର୍ମେ ପଥ ଚାଲେ

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ପଥ ନିର୍ଭୟ ନିଶଙ୍କ

ଏ କଥା ଶାସ୍ତ୍ର ଯେ କହେ ।

ଜୀବନ ପଥକୁ ଯେମିତି ଗଢିବୁ

ଆରେ ମୋ ସୁନା ସଙ୍ଖାଳି

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ ତୋ ହାତ ତିଆରି

ଏ କଥା ଯିବୁନି ଭୁଲି ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ସୁନା ଧନରେ

ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଲଗା ସୁ ପଥେ

ଇଶ୍ଵର ଦତ୍ତ ଏ ମନ ଚୈତନ୍ୟ କୁ

ସୁଚିନିଷ୍ଠତା ରେ ରଖେ ।

ଅବୁଝା ହୁଅନା ମୋ ଦୁଃଖୀ ଶଙ୍ଖାଳି

ସପନ ତୁ ଦେଖୁ ଥାଆ

ହେଲେ ଆକାଶରେ ଉଡ଼ିବା ସପନେ

ମାଟିକୁ ଭୁଲି ନ ଯାଆ ।

ମୋ ହସ ଚାଙ୍ଗୁଡ଼ି ରଙ୍କ ରତନରେ

ମାନବତା ଭୁଲ ନାହିଁ

ଶାନ୍ତି ଖୋଜି ଖୋଜି ବାଇଆ ହୁଅନା

ନିଜକୁ ଦେଖି ନେ ତୁହି ।

ଭଲ ମଣିଷ ଟେ ହୋଇଲେ ଧନରେ

ମୋ ଛାତି ଫୁଲି ଉଠିବ

ଶାନ୍ତି ତୋ ସାଥିରେ ସହଚର ଥିବ

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ ହେବ ।

ତୋ ଖୁସୀ ଦେଖିଲେ ସନ୍ତୋଷ ଲଭିବି

ଆନନ୍ଦେ ବିଭୋର ହେବି

ମୋ ଧନ ହୋଇଛି ଭଲ ମଣିଷ ଟେ

ଖୁସୀରେ ମୁଁ କହୁ ଥିବି ।