ଅବସର

ମନେପଡେ ବେଶୀ  ସେ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

    ଗଲାଦିନ ପିଲାବେଳ 

ଯାଇଥିଲି ଛାଡ଼ି  ମୋ ଜନମ ମାଟି

    ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ଧୂଳିଖେଳ ।

ଜୀବିକା ଅର୍ଜନ ଜୀବନ ଧାରଣ

    ସେବା ବୃତ୍ତି ଉପଲକ୍ଷେ

ବିତିଲା ଯୈ।ବନ କରମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟେ

    ଆପ୍ରବାସେ ଦୁଃଖ ସୁଖେ ।

ଅବସର ବେଳେ ଆସିଛି ମୁଁ ଫେରି

     ଅବସନ୍ନ ତନୁ ମନ

ଭାଳୁଛି ମୁଁ ବସି ହଜିଗଲା କାହିଁ

    ସେ ଅତୀତ ସୁଖ ଦିନ ।

ଦଳ ପଙ୍କ ପୂର୍ଣ୍ଣ ତଡାଗ ନିର୍ଝର

    ନାହିଁ ଫୁଲେ ପୂର୍ବ ବାସ

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ ଆଉ ପଡୁନି ଉଛୁଳି

    କଳରବ ମଧୁ ହାସ ।

ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ଯେହ୍ନେ ରାହୁ କେତୁ ଗ୍ରାସେ

    ଦିଶେ ମ୍ଳାନ ଅନୁଜ୍ଜ୍ୱଳ

ଦିଶଇ ବିଷର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତି ଜନ ମନ

   ହତ ସୁଖ ଶିରୀ ଜ୍ଞାନ ।

ଅନ୍ତସାରଶୂନ୍ୟ ହୃଦୟ ସଂସାର

   ରୋଗ ଦୁଃଖେ ସନ୍ତାପିତ

ସେନେହ ଶରଧା ଭକତି ବିହୁନେ

   ଜନ ମନ ମୃତ ବତ ।

ହସୁ ନାହିଁ କ୍ଷେତେ ସୁନାର ଫସଲ

   ଉଜୁଡଇ ପରିବାର

ସୁଲଭ ସଂସ୍କୃତି ଏବେ ପାଲଟିଛି

   ମଦ ନିଶା କାରବାର ।

କ୍ଷିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସବୁ ଘର ପରିବାର

   ଶ୍ରମ ବିମୁଖ ପୁରୁଷ

କଳ ବଳ ଛଳେ ମେଲା ଖାଇବାରେ

   ଦୁରୁଜନ କୁଅଭ୍ୟସ୍ତ ।

ବୃଦ୍ଧ ମାତାପିତା ହୁଏ ହତାଦର

   କୁପୁତ୍ର ଅଯୋଗ୍ୟ ପାତ୍ରେ

ପତିତ ସମାଜ ସପନ ଉତ୍ତାଳ

   ସ୍ଥିତି ନରକ ଗହ୍ୱରେ ।

ଜୀବନର ପଥେ ଏକା ପଦାତିକ

   ଆହତ ମୁଁ ପରାହତ

ବାତାୟନେ ବସି ଦେଖୁଛି ନିରେଖି

    ଖୋଜୁଅଛି ମୁକ୍ତି ପଥ ।

ଉଡ଼େ ପ୍ରଜାପତି ଗୁଞ୍ଜରେ କାକଳି

   ଶୁଭେ ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ଧ୍ୱନି

ବିଲ୍ୱ ନାରିକେଳ ଫଳ ପୁଷ୍ପ ଗନ୍ଧେ

    ହୁଏ ଯୋଗ ରାଗ ଗୁଣି ।

ଶାନ୍ତି ଶତଦଳ ମୋ ପଦ୍ମ ଆସନ

    ପ୍ରଶାନ୍ତ ପଦ୍ମ ନିବାସେ

ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ସ୍ୱସ୍ତିକେ ହେଉ ଆତଯାତ

    କାୟାଛାୟା ଶୁଭାଶୀଷେ ।

ଜାଳୁଛି ପ୍ରଦୀପ ନୀତି ସନ୍ଧ୍ୟା ଧୂପ

    ସ୍ମରି ପ୍ରଭୁ ଶୁଭ ନାମ

ଖୋଜୁଛି ଚେନାଏ ନିର୍ମଳ ଆକାଶ

    ସବୁଜ ଜୀବନ ପ୍ରାଣ ।

ହେ ପରମ ଇଷ୍ଟ ରାଧା ଗୋପୀନାଥ

   ଜୟ ମା ସର୍ବ ମଙ୍ଗଳା

ହେ ମଧୁକେଶ୍ୱର ମାଆ ବାସୁଳାଈ

    ଜାଗୁଳାଇ ଉଗ୍ରତାରା ।

ତୁମ ଶୁଭ ନାମ ଜୀବନ ସ୍ପନ୍ଦନ

    ବରଷୁ ଧାରା ଅମୃତ

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ପଥେ ବିତିଯାଉ ଦିନ

    ମୁକତି ଲଭୁ ଭାରତ ।

    -------------------